Sunday, July 09, 2006

Η Άλγεβρα δεν είναι για τους rockάδες

Μικρός οδηγός επιβίωσης στο τμήμα μαθηματικών της σχολής θετικών επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γραμμένος γύρω στο 1997, τώρα μάλλον παρωχημένος (οι περισσότεροι από τους καθηγητές μάλλον έχουν πάρει σύνταξη ή πεθάνει). Click to download.

(το κείμενο γράφτηκε μια εποχή που δεν είχα ξεκάθαρη ιδέα του πότε μπαίνει –ε και πότε –αι στις καταλήξεις των ρημάτων, οπότε πρέπει να έχουν ξεφύγει μερικά ορθογραφικά…)

6 comments:

Anonymous said...

!!!!!Αδυνατώ να βρω σχόλια, να είσαι καλά!
Καμιά 15 χρόνια μετά, μού θύμισες ιστορικές στιγμές - αλήθεια, πρόλαβες την Δ11 πριν τις πινακίδες? Υποπτέυομαι ότι αναγκάστηκαν να βάλουν τις πινακίδες γιατί αρκετοί πρωτοετείς περιπλανήθηκαν για ώρες στους διαδρόμους του ΑΠΘ ψάχνοντας την καλά κρυμμένη αίθουσα!

Ο Μαντούβαλος θυμάμαι ότι είχε ένα κουδουνάκι το οποίο χτυπούσε για να μαζευτούμε μετά το διάλειμμα - τα μαθήματα των Καθαρών(τότε τουλάχιστον) γινότανε σε αίθουσες του Βιολογικού.

Τι άλλο να πρωτοθυμηθώ!:)
Φυσικά ο Δανίκας μορφή, και όσο για το κυλικείο θυμάμαι φυσικά τις ιστορίες από τον πόλεμο. Τώρα πάντως έχει εκμοντερνιστεί κι αυτό νομίζω.

Άψογη περιγραφή:)

c.

Unknown said...

ευχαριστώ, ευχαριστώ...
Για πες για τις ιστορίες από τον πόλεμο... μάλλον με προσπέρασαν...

Unknown said...

γιατί ρε; γιατί δεν μαρτυράς ποιος είπε τη φράση;

Unknown said...

Μα καλά είναι δυνατόν οι μόνοι που περνάνε την Κυριακή πρωί στο σπίτι διαβάζοντας blogs ναι είναι οι πρώην μαθηματικοί του Αριστοτελείου; Μήπως λέει κάτι για την κοινωνική ζωή μας;

Mave said...

υπόψην ότι το κτίριο έχει σχεδιαστεί από τον Πάτροκλο Καραντινό, μέγα αρχιτέκτονα τη δεκαετία του 50-60 και καθηγητή στην Αρχιτεκτονική του ΑΠΘ τότε , αλλά η κατάσταση στην οποία τον βιώσατε-βιώνουν τώρα δεν έχει καμία σχέση με το αρχικό κτίριο ότνα κατασκευάστηκε....

Anonymous said...

Zafiri : από μόνο του ίσως όχι, σε συνδυασμό πάλι με το ότι και Κυριακή μεσημέρι διαβάζουν blogs.. :)
Αλλά όπως έλεγε κι ένας εκ των Αλγεβριστών: στα Μαθηματικά τα πάντα είναι θέμα σύμβασης.

Οι ιστορίες από τον πόλεμο είχαν την τιμητική τους συνήθως κοντά στις φοιτητικές εκλογές. Πήγαιναν οι της ΠΣΚ κι άνοιγαν κουβέντα οπότε το υπόλοιπο κυλικείο άκουγε τα σχετικά.

Φυσικά θα συμφωνήσω κατά τα άλλα με τον/την Deepest Blue. Εξαιρούνται περιπτώσεις λαμπρών επιστημόνων που επιπλέον σε καθήλωναν με την προσωπική τους αύρα, όπως πχ ο nerd τον οποίο αναφέρεις:D

c.