Με κατηγόρησαν πρόσφατα ότι πάσχω από το σύνδρομο Πήτερ Παν (αρνούμαι να μεγαλώσω). Δεν είναι αλήθεια. Πάσχω από πολλά σύνδρομα (σύνδρομο Άκρατου Κυνισμού(tm), σύνδρομο πρόωρης εκσπερμάτισης, σύνδρομο της Κίνας) αλλά για το ότι έχω μεγαλώσει και συνεχίζω να μεγαλώνω έχω πάψει να έχω αμφιβολίες.
Είναι δύσκολο να νομίζεις ότι είσαι ακόμη παιδί όταν το σώμα σου λέει άλλα. Ξυπνάς ένα ωραίο πρωί και αντιλαμβάνεσαι ότι μερικά πράγματα πάνω σου δεν θα καλυτερέψουν. Όπως νόμιζες όταν ήσουν έφηβος, που σου έλεγαν ότι το πάχος θα γίνει μπόι, και θα σου φύγουν τα σπυράκια. Μερικά πράγματα από εδώ και πέρα μόνο χειρότερα θα γίνουν και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα καθυστερήσεις. Δεν μπορείς να τρέχεις τόσο γρήγορα όπως παλιά. Δεν αντέχεις τον ήλιο όπως παλιά. Το σπασμένο σου χέρι θα συνεχίσει να σε πονάει όταν αλλάζει ο καιρός. Όσους κοιλιακούς και να κάνεις, ο μεταβολισμός σου δεν είναι ο ίδιος. Μερικά πράγματα που έχεις δεν θα θεραπευθούν ποτέ. Μόνο κατηφόρα από εδώ και πέρα για το φτωχό κορμί σου.
Ευτυχώς με σώζει το κεφάλι μου, που είναι το μόνο που καλυτερεύει με τον καιρό. Έχει γίνει πιο όμορφο από παλιά, στρογγυλό και γυαλιστερό, και με Eγκέφαλο version 4.2.
7 comments:
mia xaroula eisai
αυτά τα λέτε, γιατί η φωτογραφία στο πλάι δείχνει μόνο το κεφάλι μου..
Εγώ πάσχω από το σύνδρομο Tinker Bell-καμιά φορά με πιάνουν κρίσεις ρεαλισμού, αλλά το ξεπερνάω αρκετά εύκολα:D
Εγώ δεν πάσχω από κανένα σύνδρομο. Κάποτε όμως ήμουν συνδρομητής στο Περισκόπιο της Επιστήμης και στο Playboy.
Εγώ πάσχω από συνδρομίτιδα! Χύνω καφέδες και κατηγορώ τον κόσμο ότι πάσχει από σύνδρομα...
Αχ, Zaf
αυτό που τελικά συμβαίνει είναι το ότι όσο ο εγκέφαλος θα είναι της νεωτέρας version, τόσο καλύτερα θα μπορούμε να πείθουμε τον απέναντί μας και τον εαυτό μας ότι αυτό το σωματικό ερείπιο είναι οφθαλμαπάτη.
Είμαστε εγκεφαλικοί τύποι, τέλος πάντων.
Που είναι φυσικά, η τελευταία μας ελπίδα...
Post a Comment