Θα καταναλώσω πέντε λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο μου, για να επισημάνω ότι ζούμε σε μια κοινωνία που διδάσκει στα μικρά και ανύποπτα παιδάκια, τραγούδια που, αν όχι εκθειάζουν, τουλάχιστον θεωρούν τον κανιβαλισμό κάτι το φυσικό και καθημερινό:
(παραλείπω τα "Οέ, Οέ", και τα "Δις" για να μην πιάνω χώρο)
"Ήταν ένα μικρό καράβι, που ήταν αταξίδευτο,
Κι έκανε ένα μακρύ ταξίδι, μέσα εις τη Μεσόγειο
Και σε πέντε έξι εβδομάδες, σωθήκαν όλες οι τροφές
Και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιος θα φαγωθεί
Κι ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο, που ήταν αταξίδευτος,
Κι αν σας αρέσει αυτή η ιστορία την ξαναλέμε, λέμε απ’ την αρχή.
5 comments:
Oh mon Dieu le bateau de cannibales!!!
...και να σκεφτείς ότι όταν εμείς το τραγουδούσαμε αλλάζαμε τον προτελευταίο στίχο λέγοντας τα μεν αγόρια "Κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια" και τα κορίτσια "Κι ο κλήρος πέφτει στα αγόρια" όσο πιο δυνατά μπορούσε ο καθένας.
Δηλαδή εκτός από τον κανιβαλισμό, βάζαμε και τον φυλετικό ρατσισμό.
Τι να πεις;
Κι ο κλήρος πέφτει στον οικονομικό μετανάστη, οέ οέ...
hahaha σωστός ο Yannis, αν και τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο, δηλ. οχι οικονομικός μετανάστης αλλά οικονομιμένος μετανάστης έπρεπε να λέει.
και χτές zaf καθώς γύρισα σπίτι, και καθώς έτρωγα έκανα zapping και πετυχαίνω τον Βελόπουλο να λέει για την ανωτερώτητα της Ελληνικής φυλής σε αντιδιαστολή με άλλες "Βαρβαρικές" σε σχεση με τον κανιβαλισμό.!?!
εχω την εντύπωση πως το τραγούδι δεν αναφέρεται σε κανιβαλισμό... άλλωστε στη θάλασσα δύσκολο να ξεμείνεις από φαϊ, στην ανάγκη ψαρεύεις.
στην πραγματικότητα ο στοίχος που λέει "ποιος θα φαγωθεί" έχει το νόημα "ποιος θα τον φάει (από όλους τους άλλους)". αλλά αυτά δε μας τα λέγανε τότε...
Post a Comment