Γνωστά και ως τα "πέντε στάδια του θανάτου" (της Kübler-Ross), και άμεσα εφαρμόσιμα στα software projects* που πλησιάζουν στο τέλος τους, όταν η πίεση αυξάνει. Η κατάσταση συνήθως εξελίσσεται ως εξής:
Άρνηση: "Θα προλάβουμε, έχουμε ακόμη καιρό"
Θυμός: "Δεν θα προλάβουμε και είναι σφάλμα του πελάτη. Αν είναι δυνατόν σε τόσο προχωρημένη φάση του project να μην ξέρει τι θέλει ακόμη!"
Διαπραγμάτευση: "Αν δεν υλοποιούσαμε μερικά πράγματα; Αν αφήναμε κάτι για τον Μάρτιο;"
Κατάθλιψη: "Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα σωστά; Γιατί να μην μπορούμε να προϋπολογίσουμε καλύτερα τον χρόνο μας;"
Αποδοχή: "Δε γαμείς, ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Θα το κάνουμε σωστά την επόμενη φορά."
*(για τους αμύητους, εννοώ τη διαδικασία κατασκευής ενός πολύπλοκου προγράμματος υπολογιστή)
3 comments:
χαχα... ωραία εκδοχή. Το τελευταίο στάδιο θα το προτιμούσα αποδοχή-αισιοδοξία.
Εγώ είμαι στο 2...πόσος καιρός απομένει για να μπω στο 3;
Εγώ πριν φύγω νομίζω το είχα αφήσει στο 1... που είμαστε τώρα??!!
Post a Comment