Όταν ήμουν είκοσι τριών, παντρεύτηκα μια χήρα που είχε μία κόρη σε ώρα γάμου. Μετά από λίγους μήνες, ο πατέρας μου, χήρος και αυτός, ζήλεψε την ευτυχία μου και παντρεύτηκε την κόρη της γυναίκας μου. Αυτό έκανε αυτόματα την κόρη μου (την κόρη της γυναίκας μου) μητέρα μου (αφού ήταν γυναίκα του πατέρα μου), και τον πατέρα μου γιο μου (αφού ήταν παντρεμένος με την κόρη μου). Μετά όμως από λίγους μήνες, η γυναίκα μου γέννησε ένα αξιολάτρευτο αγοράκι. Το παιδί αυτό ήταν αδερφός της γιαγιάς του (αφού η κόρη της γυναίκας μου από την πρώτο της γάμο ήταν και μητέρα μου) και την ίδια στιγμή θείος μου (γιατί ήταν αδερφός της γυναίκας του πατέρα μου). Μετά από ακόμη λίγο καιρό, ο πατέρας μου με την γυναίκα του (την κόρη μου) έκαναν και αυτοί ένα αγοράκι, που ήταν φυσικά εγγονός μου (σαν γιος της κόρης μου), αλλά ταυτόχρονα αδερφός μου (σαν γιος του πατέρα μου).
Το δύσκολο στην όλη ιστορία ήταν ότι η γυναίκα μου, ήταν ταυτόχρονα και μητέρα της μητέρας μου (μητέρα της κόρης της, που ήταν σύζυγος του πατέρα μου), που την κάνει αυτομάτως γιαγιά μου. Αν όμως η σύζυγος σου είναι και γιαγιά σου, εσύ (δηλαδή εγώ), μια και είσαι παντρεμένος με τη γιαγιά σου, είσαι παππούς του εαυτού σου. Ακούγεται ηλίθιο, αλλά είναι αληθινό.
(πρώτη φορά το διάβασα σε μια υποσημείωση σε ένα τεύχος της "Βαβούρας", σίγουρα πριν τα 16 μου, και μου έμεινε. God help me, I love complexity)
5 comments:
Εκτός από κλασικό τραγουδάκι του Muppet Show, μεταφέρθηκε στην ελληνική ροκ σκηνή από τους μυθικούς Kafrillion στον τρίτο τους δίσκο.
Πωπω, βαβούρα!
Διάβαζα κι εγώ!
Στην ελληνική κάντρυ σκηνή έχει μεταφερθεί και από κάποιους άλλους ένα βροχερό βράδυ του Μάρτη...Blue screen νομίζω τους έλεγαν.
Αυτοί είχαν και ένα guest φλαουτίστα, ε;
Ποιός μαθαίνει φλάουτο nowadays???
Post a Comment