Επί χρόνια δίδασκα τις βασικές έννοιες της πληροφορικής σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου, και αποκαλούσα τον εαυτό μου "Εισηγητή Πληροφορικής" (που, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι και άσχημη περιγραφή, γιατί αυτό που έκανα ήταν όντως να τους εισάγω στην πληροφορική). Αργότερα, και επί σειρά ετών, δίδασκα σε (ως επί το πλείστον) ανόητους ενήλικες πώς να κάνουν τα γράμματα bold στο Microsoft Word, και πώς να προσθέτουν τα περιεχόμενα των κελιών ενός φύλλου Excel, και αποκαλούσα τον εαυτό μου "Εκπαιδευτή ECDL". Ακόμη πιο μετά, περνούσα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου γράφοντας κώδικα (ή διορθώνοντας κώδικα) σε μια μισοπεθαμένη γλώσσα προγραμματισμού, και αποκαλούσα εαυτόν "Προγραμματιστή Ηλεκτρονικών Υπολογιστών". Τώρα που μεγάλωσα κι’ άλλο, κρίθηκε σκόπιμο να περνάω τη μέρα μου μοιράζοντας δουλειά στους συναδέρφους προγραμματιστές, αντί να γράφω προγράμματα, και με αποκαλούν "Project Manager" (προσωπικά, νιώθω σαν χειρίστρια παλαιού τηλεφωνικού κέντρου).
Δεν μου πολυαρέσει, ομολογώ, θα προτιμούσα όλα αυτά τα χρόνια να είχα διατηρήσει τον τίτλο του "Προγραμματιστή Ηλεκτρονικών Υπολογιστών", αλλά θα ήταν ψεύτικος.
Γιατί, απ' ότι έχω καταλάβει, το τι σπούδασες, τι θα ήθελες να κάνεις, και το τι κάνεις, είναι εντελώς άσχετα μεταξύ τους.
Τελικά, είσαι αυτό που κάνεις σε καθημερινή βάση.
18 comments:
Άρα καταλήξαμε στο 'Project Manager';
ΥΓ: Σου έχω πει ποτέ ότι έχω συναντήσει παλιό σου μαθητή;
Νομίζω πως οι συζητήσεις μας σε επηρεάζουν γείτονα :D
Ωχ! Δηλαδή είμαι ταξιτζής;
Ας το ονομάσω 3D reorganizer, ή ακόμη καλύτερα Persons Transporter, ή Urban Jungle Fighter να νοιώσω καλύτερα.
Πάντως, δεν είσαι η δουλειά σου. Είσαι αυτό που είσαι.
Εγώ ρε Ζαφ τι να πω, που είμαι 2ος στην ιεραρχία της εταιρίας μου, υπεύθυνος του τμήματος υποστήριξης πελατών, υπεύθυνος για και γω δε ξέρω τι, αλλά κάθε πρωί που βάζω τις ζαρτιέρες μου, έχω την εντύπωση ότι είμαι γαλλιδούλα καμαριέρα με μινι φούστα και βαθύ ντεκολτέ!!??!!
> Δεν μου πολυαρέσει
Έλα τώρα.. Πόσο δύσκολο είναι να ξαναγυρίσεις στον προγραμματισμό δηλαδή και να αφήσεις το Project Management;
Εμένα πάλι, μέχρι στιγμής μου πηγαίνουν όλα όπως τα είχα σχεδιάσει.. Σπουδές, τι θέλω να κάνω και τι κάνω, είναι αυτά που θέλω. Γιατί αν δεν σου αρέσει μια κατάσταση, προσπαθείς να την αλλάξεις..
Ότι ταμπέλα και να σου προσάψει το εργασιακό σου περιβάλλον για μας θα είσαι πάντα ο ζαφείρης που τοσο αγαπήσαμε και μας γαλούχισε με τις γνώσεις του στον θαυμαστό κόσμο της πληροφορικής αλλά και την ζωή την ίδια. Ευχαριστούμε Zaf
Με εκτίμηση ένας ανήσυχος μαθητής.
γλειφτράκι...
Οι επαγγελματικές μου κάρτες αναγράφουν "Senior Administrator". Δεν έχω την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται...Administrator σε τι; Στο PC μου; Βλέπεις υπάρχουν και πιο ομιχλώδεις καταστάσεις.
οι δικές μου γράφουν Señor Developer...
wow! Πώς το έβαλες αυτό πάνω από το n?
Kosta, de mas parakolou8eis..
Ειδικοί χαρακτήρες
mporeis vevaia na guriseis to keyboard layout sto Spanish, alla h8ela na diafhmisw to blog mas :)
Μάλλον είσαι όλα όσα έχεις κάνει, όλα όσα κάνεις και όλα όσα ονειρεύεσαι να κάνεις. Γιατί δε σταματάμε να αλλάζουμε κάθε φορά που κάτι νέο μας συγκινεί και μας κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Παλιέ μου συμφοιτητή από το μαθηματικό, χαίρομαι που τιμάς τόσο πολύ τις επιστήμες που γνώρισα και τόσο ξόφαλτσα έχω αγγίξει σε σύγκριση με σένα.
Σήμερα που σε διάβασα, μου θύμισες την αγάπη που έχω για τη γνώση, όμως μου λείπει το δικό σου πάθος για το κάτι παραπάνω.
Τώρα είμαι βαλτομένη στη δημόσια εκπαίδευση ως πληροφορικός, έγινα όμως μητέρα ενός παιδιού που μου έχει ανοίξει άλλους ορίζοντες...
Και γηράσκω αεί διδασκόμενη :)
Μαρία Φιλιπποπούλου
Ego tora eimai sti douleia kai diavazo "blog" ti eimai;
Kai den 8a to pistepseis diavazo gia ECDL... Les o daskalos mou na exei tous idious problimatismous; :)
Xaxaxa fasi exei i zoi !
Μαρία, να σου πω εδώ ότι ποτέ, μα ποτέ δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές. Παραμένω απόφοιτος λυκείου. Και η γνώση μου των επιστημών παραμένει επιφανειακή.
Πάντως, επιμένω, αν περνάς το μεγαλύτερο μέρος του ξύπνιου σου οδηγόντας ταξί, είσαι ταξιτζής, και αν περνάς το μεγαλύτερο μέρος της μέρας σου διαβάζοντας blogs, είσαι αναγνώστρια blogs, αν περνάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σου διαβάζοντας για τα μαθηματικά είσαι φοιτητής του μαθηματικού, όπως και αν περνάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σου παίζοντας pro (evolution soccer) είσαι gamer.
Δεν είναι προσπάθεια να βάλω ταμπέλες με στόχο να απλοποιήσω, ούτε κρίνω κανέναν γι' αυτό που κάνει, απλά στον δικό μου κόσμο προσδιορίζεσαι από αυτό που διάλεξες να κάνεις.
...και νομίζω ότι στον Acro πάει καλύτερα το Transporter.
Διακινδυνεύοντας να παρασοβαρέψω την κουβέντα, θα αναφέρω κάτι που διάβασα πρόσφατα σ' ένα βιβλίο του Irvin Yalom "Όταν έκλαψε ο Νίτσε". (Παρένθεση ότι δεν είμαι ο τύπος που ξεκοκκαλίζει βιβλία φιλοσοφίας, αυτό όμως το συστήνω ανεπιφύλακτα ως ένα μυθιστόρημα με πολύ δυνατούς διαλόγους.)
Μία από τις προτροπές του Νίτσε είναι "Γίνε αυτό που είσαι".
Θα πει κανείς (εγώ): μα το πρωί είμαι καθηγήτρια, το μεσημέρι μαγείρισσα, το απόγευμα ζόμπι (από την κούραση) κ.λ.π. Και όλη τη μέρα είμαι μητέρα μιας πολύ απαιτητικής μικρούλας. Και που και που σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να ήμουνα πολλά περισσότερα και σπουδαιότερα (επαγγελματικά).
Ωστόσο σε ό,τι κι αν κάνεις αφήνεις την προσωπική σου σφραγίδα, που είναι απώρεια του χαρακτήρα σου και του τρόπου που αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Έτσι μπορεί να είσαι δυναμικός, ευαίσθητος, αχόρταγος, ολιγαρκής, δειλός, συμπονετικός, αισιόδοξος, πεσιμιστής κ.λ.π. Η ταμπελίτσα που γράφει η προσωπική σου κάρτα είναι ένα στιγμιότυπο του επαγγελματικού σου εαυτού και τίποτα παραπάνω. (Η ερμηνεία είναι δική μου και φυσικά όχι του Νίτσε :) )
Άλλωστε όπως λένε εδώ στην Ελλάδα, "είσαι ότι δηλώσεις"...
Μαρία Φ.
Post a Comment