Χωρίς λόγο και προφανή αιτία, χωρίς καμία εξωτερική επιρροή, χωρίς παρακίνηση, ένα παλαιό rock 'n' roll τραγούδι του γενναίου έλληνα μουσουργού Νίκου Καρβέλα, τριγυρνάει στο μυαλό μου όλη μέρα σήμερα. Πάει κάπως έτσι:
"Δεν θέλω τα πράσινα, ούτε τα μπεζ, θέλω τα ίδια που φόραγες χθες. Δεν θέλω τα κόκκινα ούτε τα ροζ, το ξέρεις πως πεθαίνω με τα πρόστυχα, τα μαύρα τα εσώρουχα σου."
Μυστήριο.
7 comments:
αυτό θα πει jingle
να σου θυμήσω ένα καλύτερό του;
"κάποτε με ρώτησαν τι θα θελα να ήμουν αν δεν ήμουνα αυτό που είμαι (ένας στίχος) κι εγώ απάντησα σουτιέεεεεν, κι εγώ απάντησα σουτιέεεεεν...
και μετά λέει και το αμίμητο "να κάνουν πλαφ πλαφ πλαφ" με πολύ ροκ ν ρολ λαρρυγγισμούς ναούμ
φλαπ, όχι πλαφ... Πρέπει να συγγράψω την εγκυκλοπαίδεια των στίχων του Νίκου Καρβέλα...
Αυτό ήταν, NWOMHB τέλος.
NOWHMB, NBOHMW, NWOBHM, NW...whatever you got the point.
-3 level για αυτό.
-2 level για το Κυριακάτικο. (Το ξέρω ότι δεν έχει γίνει ακόμα, αλλά είναι safe bet)
+5 level άμα μου φτιάξεις ένα φραπέ γλυκό δευτέρα πρωί και ισοφαρίσες το χαμένο ΠΣΚ.
Choice is yours.
Για δες ποιον πετυχαινεις ψαχνοντας καρβελοστιχους στο δικτυο....
Post a Comment