Εικοσιμία

Έχω ένα πολύ κοντινό φίλο, που έχει μια μάνα εξαιρετικά θρησκόληπτη. Η οικογένεια του φίλου μου (ο φίλος μου είναι στην ηλικία μου) έχει την εξής συνήθεια: Κάθε χρόνο την παραμονή της πρωτοχρονιάς, μαζεύονται με οικογενειακούς φίλους και παίζουν Εικοσιμία (αυτή την παραλλαγή του Black Jack που παίζουν την πρωτοχρονιά οι ντόπιοι) μέχρι πρωίας, και ανταλλάσσουν τα λεφτά τους ο ένας με τον άλλο και διασκεδάζουν πολύ. Και αυτή η ιστορία κρατάει ίδια και απαράλλαχτη τα τελευταία τριάντα-κάτι χρόνια.

Αλλά τα τελευταία χρόνια, παρατηρήθηκε ότι η μάνα του φίλου μου απέχει από την πρωτοχρονιάτικη εικοσιμία. Δεν χρειάστηκε και πολύ να υποψιαστούμε τους λόγους: ήταν θρησκευτικό το θέμα. Η χαρτοπαιξία είναι αμαρτία.

Φέτος όμως, πάνω στο χέρι, κάποιος από τους παρευρισκόμενους αναρωτήθηκε γιατί η μάνα φίλου μου δεν συμμετέχει, και η κοντινότερη φίλη της συμπλήρωσε στην ιστορία μια ενδιαφέρουσα πληροφορία: Η μάνα του φίλου μου είχε τιμωρηθεί από τον πνευματικό της με ένα χρόνο απουσίας από την θεία κοινωνία γιατί είχε παίξει χαρτιά τον προηγούμενο χρόνο.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι είδους πνευματικός άνθρωπος στερεί από μια 65χρονη γυναίκα τις μικρές χαρές της ζωής, τη γεμίζει με ενοχές, κάνει τους φίλους της να την κοιτάζουν με λύπηση, και το γιο της να θέλει να τον βρει και να τον αρχίσει στις σφαλιάρες;