Προφέρεται "Άζιμοφ", με τον τόνο στο α, και ας λένε ότι θέλουν οι ντόπιοι μεταφραστές.
Διάσημος συγγραφέας ιστοριών επιστημονικής φαντασίας (και όχι μόνο), εξαιρετικά πολυγραφότατος. Πέρασε στην ιστορία για πολλούς λόγους, μεταξύ άλλων και τους τρεις "νόμους της ρομποτικής" που διάλεξε να υπακούν τα ρομπότ στις ιστορίες του. Ο Άζιμοφ σιχαινόταν το "κόμπλεξ του Φρανκεστάιν" όπως το ονόμαζε. Στις μέχρι την εποχή του ιστορίες, κυριαρχούσε το μοτίβο "το δημιούργημα ξεσηκώνεται και καταστρέφει το δημιουργό του". Ο Άζιμοφ τα άλλαξε όλα αυτά, γράφοντας ιστορίες όπου οι μηχανές είχαν κανόνες με τους οποίους λειτουργούσαν, και ήταν υπηρέτες των κατασκευαστών τους.
Οι τρεις "νόμοι", (απαράβατες οδηγίες ενσωματωμένες στη μηχανή) τους οποίους είχαν τα ρομπότ του Άζιμοφ ήταν:
1. Ένα ρομπότ δεν μπορεί ποτέ να βλάψει ένα ανθρώπινο ον ή να αφήσει ένα ανθρώπινο ον να πάθει κάτι με την αποχή του.
2. Ένα ρομπότ πρέπει πάντα να υπακούει τις οδηγίες που του δίνονται από τα ανθρώπινα όντα, εκτός και αν αυτές έρχονται σε αντίφαση με τον πρώτο νόμο
3. Ένα ρομπότ πρέπει πάντα να προστατεύει την ύπαρξη του, εκτός από τις περιπτώσεις που αυτό έρχεται σε αντίφαση με τον δεύτερο ή πρώτο νόμο.
2 comments:
Ζαφείρη, το "I, Robot" ήταν το καλύτερο δώρο του πατέρα μου, όταν όντας 11 ετών το αγόρασε για μένα - αντί για κάποια σαχλαμάρα που ήθελα εγώ από το πρακτορείο τύπου - ένα καλοκαίρι (εκδόσεις Κάκτος). Από τότε, η επιστημονική φαντασία αποτελεί την ελέγχουσα δύναμη ανάμεσα στη λογική και τα συναισθήματα.
ε, χωρίς πλάκα, σχεδόν το ίδιο έγινε και με εμένα. Αλλά στην περίπτωση μου το είχε ήδη στην βιβλιοθήκη του ο μπαμπάς Κεραμίδας. Και πρέπει να ήταν σε βιπερ. Πάντως ήταν το πρώτο που διάβασα.
Post a Comment