μεγάλη μπάλα φωτιάς

Τα μαστόρια έστηναν τον πάγκο και τα ντουλάπια της κουζίνας στο ημιυπόγειο (έχω μετακομίσει, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), ενώ η μάνα μου τους παρακολουθούσε από κοντά. Εγώ αποφασίζω να ανεβώ στον πρώτο όροφο από την εσωτερική σκάλα.

Με το που μπαίνω στον όροφο, μυρίζω κάτι καμένο. Ανοίγω την πόρτα της κουζίνας, και την βρίσκω γεμάτη καπνό. Κοιτάω και βλέπω το μικρό κατσαρολάκι με τα μανιτάρια να καπνίζει (η μάνα μου έφτιαχνε μακαρόνια).

Υποθέτω (λανθασμένα) ότι είναι σαν τις περιπτώσεις που ξεχνούσα καμιά φορά το γάλα στο μπρίκι πάνω στο αναμμένο γκαζάκι, (ότι δηλαδή το περιεχόμενο έχει εξατμιστεί), και σηκώνω το κατσαρολάκι για να το βγάλω εκτός της κουζίνας, στη βεράντα.

Με το που σηκώνω όμως, το λάδι που υπήρχε μέσα (όπως αντιλήφθηκα αργότερα) αποφασίζει να πάρει φωτιά, οπότε τώρα έχω μια κουζίνα γεμάτη καπνό, και κρατάω στα χέρια μου ένα φλεγόμενο κατσαρολάκι που δημιουργεί ακόμη περισσότερο καπνό.

Το βγάζω στη βεράντα (φλεγόμενο πάντα) και το ακουμπάω στα πλακάκια του μπαλκονιού. Το κοιτάω. Φλέγεται. Το ξανακοιτάω. Εξακολουθεί να φλέγεται. Ανησυχώ για τα πλακάκια. Σκέφτομαι ότι πρέπει να σβήσω την φωτιά. Αλλά εκτός τους προφανούς (να του ρίξω νερό) δεν μου έρχονται ιδέες. Άσε που είναι λίγο τρομαχτική η φωτιά που καίει πάνω στο κατσαρολάκι.

Τελικώς, αποφασίζω να του ρίξω νερό. Γεμίζω ένα ποτήρι νερό, στέκομαι σε απόσταση δύο περίπου μέτρων από το φλεγόμενο κατσαρολάκι και το κοιτάω. Κάτι μου λέει ότι πάω να κάνω μαλακία, αλλά παρόλα αυτά πετάω το νερό από τα δύο μέτρα στο φλεγόμενο κατσαρολάκι.

Το οποίο φυσικά αντιδρά βίαια, διότι το νερό που πέταξα (όπως έμαθα κατόπιν) διαπερνάει το λάδι, εξατμίζεται σχεδόν στιγμιαία, και οι ατμοί εκτινάσσουν το ήδη φλεγόμενο λάδι μερικά μέτρα ψηλά σε μια μεγάλη μπάλα φωτιάς, μαζί με κρότο.

Η φωτιά σβήνει (αφού όλο το καύσιμο κάηκε), και απομένουν μερικά υπολείμματα καμένου λαδιού γύρω από το κατσαρολάκι, πάνω στα πλακάκια.

Οπότε και κατεβαίνω ξανά στο υπόγειο για να πω στη μάνα μου, "Μάνα, έλα να δεις τι έκανες".