Buzz

Και παρακαλώ τους τεμπέληδες φίλους και γνωστούς που επιμένουν να σχολιάζουν στο Google Buzz, να σχολιάζουν στο blog. Τουλάχιστον έτσι έχω όλο το υλικό μαζεμένο σε ένα μέρος, άσε που είναι διαθέσιμα τα σχόλια τους και σε όλους τους επισκέπτες (και όχι μόνο σε αυτούς που παρακολουθούν το buzz feed στο gmail τους...)

γκρίνια για τα βιογραφικά

(Σε σχέση με την προηγούμενη γκρίνια για τα βιογραφικά)

Επειδή για άλλη μια φορά διαβάζω βιογραφικά για μια θέση προγραμματιστή web στην εταιρεία που δουλεύω (η αγγελία είναι εδώ, στο skywalker.gr), για να σώσω τους υποψηφίους από τον δημόσιο εξευτελισμό (και για να αυξήσω τις ελπίδες τους να κληθούν για μία πρόσωπο με πρόσωπο κουβέντα), έχω να πω τα εξής:

- Τα πλέον πρόσφατα κατορθώματα σας, να είναι πρώτα στο βιογραφικό. Δε με νοιάζει τι κάνατε το 2002, με νοιάζει τι κάνατε τελευταία. Γράψτε πρώτη την πιο πρόσφατη εμπειρία σας, και ύστερα το παρελθόν σας.

- Το βιογραφικό να είναι σε μορφή .pdf (όχι .doc και προς θεού, όχι docx. Δεν έκαναν όλοι τον κόπο να αναβαθμίσουν στην πλέον πρόσφατη έκδοση του Microsoft Word, γιατί (μπορεί, λέω) να μην είχαν τη διάθεση να την πληρώσουν). Για οδηγίες για το πώς θα φτιάξετε ένα pdf, διαβάστε το σχετικό άρθρο στο etsiginetai.blogspot.com. Το πρόβλημα μου με τα .doc αρχεία είναι κατά βάση ότι εξαρτώνται από τον εκτυπωτή που έχω εγκατεστημένο, και δεύτερον, αποκαλύπτουν το άθλιο τρόπο με τον οποίο στοιχίζουν κείμενο οι περισσότεροι χρήστες του Word.

- Πόσες φορές θα χρειαστεί να το πω; Τα κόμματα μπαίνουν κολλητά στη λέξη που είναι αριστερά τους, και μετά αφήνουμε ένα κενό. Μόνο ένα κενό. Όχι δύο. Τρία δεν είναι τα κενά που αφήνουμε. Ένα είναι το κενό. Αν ξαναδώ βιογραφικό κάποιου που υποστηρίζει ότι είναι master του Word και έχει άλλα αντί άλλων κενά, θα τον φωνάξω για συνέντευξη μόνο και μόνο για να τον ταλαιπωρήσω.

- Μην βάζετε φωτογραφίες. Δε με νοιάζει πόσο κούκλος είστε, δεν ψάχνουμε για μοντέλα. Ακόμη χειρότερα, μη βάζετε φωτογραφίες που φοράτε γυαλιά ηλίου και έχετε το καλό προφίλ σας γυρισμένο στην κάμερα. Αν θέλετε σώνει και καλά να βάλετε μια φωτογραφία, βάλτε μία τραβηγμένη από επαγγελματία (έστω, από αυτούς που ετοιμάζουν φωτογραφίες για διαβατήρια), και σε μια θέση στο βιογραφικό που να ταιριάζει. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ΜΗΝ ΒΑΖΕΤΕ φωτογραφίες στο βιογραφικό σας. Είναι ρατσιστικό, είναι σεξιστικό, άσε που είναι και αηδιαστικό. Άσε που όλες οι φωτογραφίες που έχω δει ήταν σε βιογραφικά αντρών.

- Να επαναλάβω: τα κείμενα που είναι γραμμένα κατακόρυφα, είναι σχεδόν αδύνατο να τα διαβάσεις αν δεν στρίψεις το χαρτί, και εντελώς αδύνατο να τα διαβάσεις στην οθόνη του υπολογιστή, γιατί (τουλάχιστον) η δικιά μου οθόνη δεν στρίβει. Και δεν θέλω να στρίβω το κεφάλι μου. Αυτό που πρέπει να είναι γραμμένο με τα μεγαλύτερα γράμματα στο βιογραφικό σας είναι το όνομα σας. Όχι η λέξη "βιογραφικό".

- Α, και ένα προσωπικό βίτσιο: Σιχαίνομαι τα βιογραφικά γραμμένα στο Europass template, κυρίως γιατί βρίσκω το template δυσανάγνωστο. Για παράδειγμα, δεν φαίνεται το ονοματεπώνυμο του υποψηφίου με την πρώτη ματιά. Προτιμάω ένα καλοστημένο πρωτότυπο template.

βρύσες

Πρόβλημα "πρακτικής" αριθμητικής (το τσίμπησα από το βιβλίο μαθηματικών της 2ας γυμνασίου)

Μία βρύση γεμίζει μια δεξαμενή σε 10 λεπτά. Μια άλλη βρύση γεμίζει την ίδια δεξαμενή σε 15 λεπτά. Σε πόσα λεπτά της ώρας γεμίζει η δεξαμενή, αν ανοίξουν και οι δύο βρύσες;

σκαντζόχοιρος

Ο πατέρας μου, καθώς μεγάλωνα (από τα πέντε μέχρι τα δεκαπέντε περίπου), κάθε φορά που του ζητούσα να μου πει ένα ανέκδοτο, μου έλεγε πάντα το ίδιο: "Λάθος έκανε ο σκαντζόχοιρος, και κατέβηκε από τη βούρτσα". Και εγώ πάντα με τη σειρά μου του έλεγα "Δεν καταλαβαίνω", οπότε με τη σειρά του πάντα απαντούσε "Την πέρασε για σκαντζοχοιρίνα". Και πάλι δεν καταλάβαινα. Κατάλαβα πολύ αργότερα.

επιστήμη υπολογιστών

Ένας από τους παλαιούς φίλους της οικογένειας ήταν χρόνια Φυσικός, και εκπαίδευε κόσμο σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης. Τρέφει ένα άσβεστο μίσος για τους υπολογιστές, γιατί τους θεωρεί υποκατάστατα του ανθρώπινου εγκεφάλου (ιδέα που του καλλιεργήθηκε από τους πρώτους υπολογιστές τσέπης (και εννοώ electronic calculators), και όλες του οι αριθμητικές πράξεις στα βιβλία με προβλήματα φυσικής λυκείου που έχει εκδώσει έχουν γίνει με το χέρι).

Λέω να προσπαθήσω να του αλλάξω μυαλά, ζητώντας του να λύσει προβλήματα σχετικά με την επιστήμη των υπολογιστών, ξεκινώντας ως εξής:

Το Πρόβλημα: Σας δίνω ένα τσουβάλι με τετράγωνα χαρτάκια, δέκα επί δέκα εκατοστά, που το καθένα έχει γραμμένο πάνω έναν αριθμό. Ο αριθμός είναι εξαψήφιος (πχ 456852), και οι αριθμοί μπορεί και να επαναλαμβάνονται (μπορεί να υπάρχουν δύο ή και περισσότερα χαρτάκια στο τσουβάλι με το ίδιο αριθμό). Το τσουβάλι έχει δέκα χιλιάδες τέτοια χαρτάκια.

Το Ζητούμενο: Περιγράψτε μια σειρά βημάτων (που μπορείτε να δώσετε γραμμένη στον κάθε ηλίθιο) που με βεβαιότητα θα σας οδηγήσει (ή τον ηλίθιο) στο να βρείτε τον μεγαλύτερο αριθμό που υπάρχει γραμμένος στα χαρτάκια.

ταξίμετρα

Προσπαθώ να καταλάβω πως ακριβώς λειτουργούν τα ταξίμετρα, αλλά έχω μερικά θέματα να ξεδιαλύνω ακόμη.

Κατά κανόνα, τα ταξί χρεώνουν με το χιλιόμετρο. Με σημερινές τιμές (ΝΟΕ 2010), το κάθε χιλιόμετρο κοστίζει 0.66€ (αν διανύσετε μισό χιλιόμετρο, θα πληρώσετε 0.33€)

Η χρέωση δεν ξεκινάει από το μηδέν, αλλά από 1.16€ (η λεγόμενη "πτώση σημαίας"). Για μισό χιλιόμετρο δηλαδή, έχουμε 1.16€ + 0.33€ = 1.49€.

Όσο όμως μικρή και να είναι η διαδρομή που θα κάνετε, δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσετε λιγότερο από την ελάχιστη χρέωση (που για Αθήνα/Θεσσαλονίκη έχει γίνει 3.10€).

Άρα για μισό χιλιόμετρο απόσταση, θα πληρώσετε 3.10€

Αλλά:

Υπάρχει και η χρέωση της αναμονής.

Αν πέσετε σε μποτιλιάρισμα, κάθε φορά που το κοντέρ του ταξί στέλνει σήμα στο ταξίμετρο ότι η ταχύτητα έχει φτάσει στο μηδέν (που απ' ότι με πληροφόρησε ο Acro, έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί το κοντέρ του κάθε αυτοκινήτου, συνήθως το κοντέρ δεν μετράει ταχύτητες κάτω από 20χλμ/ώρα), χρεώνεστε επιπλέον 3 λεπτά για κάθε δέκα δευτερόλεπτα, χωρίς να μετράει πια η απόσταση. Εμφανίζεται και σχετική ένδειξη στο ταξίμετρο, συνήθως κάτι που μοιάζει με μικρό ρολόι, και συνήθως κοντά στο σημείο που εμφανίζει την ταρίφα. Το μικρό ρολόι συνήθως δείχνει τρεις η ώρα).

Αυτό σημαίνει ότι για δύο διαδρομές ιδίου μήκους, αν οι δρόμοι έχουν κίνηση, και το ταξί κινείται με χαμηλή ταχύτητα ή σταματάει συχνά, θα πληρώσετε κάτι παραπάνω στην διαδρομή με κίνηση.

Τα σημεία με τα οποία έχω πρόβλημα είναι ότι δεν είμαι 100% σίγουρος ότι όταν αρχίζει να μετράει αναμονή, παύει να μετράει χιλιόμετρα, και τι ακριβώς σημαίνει ότι τα περισσότερα κοντέρ ΔΕΝ μετράνε ταχύτητες κάτω των 20χλμ/ώρα.

γκανιότα

Διάβαζα για τον τζόγο, και έπεσα πάνω στην λέξη "γκανιότα", και τα περισσότερα άρθρα που διάβασα στο Ελληνικό internet είχαν προσανατολισμό το "Πάμε Στοίχημα" παιχνίδι του ΟΠΑΠ, οπότε όταν τα διάβασα και τελικώς κατάλαβα τη σημασία του όρου, είπα να γράψω μια δικιά μου εκδοχή.

Η γκανιότα είναι το ποσοστό του κέρδους του διοργανωτή ενός παιχνιδιού τύχης. Είναι ποσοστό επί των ποσών που παίζονται. Δηλαδή αν οι παίχτες ενός καζίνο συνολικά σε μια μέρα ποντάρουν στη ρουλέτα ένα εκατομύριο ευρώ, και το καζίνο πάρει 27K€ από αυτά, η γκανιότα για τη ρουλέτα είναι 2.7%

Η Ρουλέτα στα Ευρωπαϊκά καζίνο έχει 37 αριθμούς, από μηδέν μέχρι τριάντα έξι. Το δίκαιο θα ήταν, κάθε φορά που ποντάρεις έναν αριθμό, να σου πληρώνει το καζίνο 37 φορές το ποσό που έβαλες. Αλλά τότε, το καζίνο δεν θα είχε κανένα κίνητρο να υπάρχει, γιατί μακροπρόθεσμα, όλα τα λεφτά που θα έβαζαν οι παίχτες, θα επιστρέφονταν στους παίχτες. Το καζίνο θα έμενε με μηδέν λεφτά.

Για να έχει κάποιου είδους βέβαιο κέρδος το καζίνο, για κάθε ποντάρισμα στη ρουλέτα, επιστρέφει 36 φορές το ποσό που ποντάρισες (αντί 37). Η διαφορά αυτή είναι το κέρδος του καζίνο. Πρακτικά σημαίνει ότι για κάθε 37 ευρώ που παίζονται, ένα ευρώ μένει στο καζίνο (ποσοστό κέρδους 2.7% (1/37)). Αυτό σημαίνει ότι αν χίλιοι παίχτες διακινήσουν από χίλια ευρώ ο καθένας, στο τέλος της ημέρας το καζίνο θα βρεθεί με κέρδος ~27000 ευρώ (από τη ρουλέτα).

Παρόμοια συμβαίνουν και με τα υπόλοιπα παιχνίδια του καζίνου, είναι στημένα έτσι ώστε μακροπρόθεσμα να μένουν λεφτά στο καζίνο.

Σημειώσεις:
Στα αγγλικά η γκανιότα ονομάζεται και house edge (όχι η κόψη του σπιτιού, το πλεονέκτημα του σπιτιού, το πλεονέκτημα του διοργανωτή) (σχετικό άρθρο στη wikipedia, για τα casino games,  section on house advantage)

Από τα άρθρα που διάβασα στο Ελληνικό internet, μου άρεσε περισσότερο το παρακάτω:
γκανιότα στο scorebet.gr

Google Search για τη λέξη "Γκανιότα" στο internet: Γκανιότα

μεγάλη μπάλα φωτιάς

Τα μαστόρια έστηναν τον πάγκο και τα ντουλάπια της κουζίνας στο ημιυπόγειο (έχω μετακομίσει, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), ενώ η μάνα μου τους παρακολουθούσε από κοντά. Εγώ αποφασίζω να ανεβώ στον πρώτο όροφο από την εσωτερική σκάλα.

Με το που μπαίνω στον όροφο, μυρίζω κάτι καμένο. Ανοίγω την πόρτα της κουζίνας, και την βρίσκω γεμάτη καπνό. Κοιτάω και βλέπω το μικρό κατσαρολάκι με τα μανιτάρια να καπνίζει (η μάνα μου έφτιαχνε μακαρόνια).

Υποθέτω (λανθασμένα) ότι είναι σαν τις περιπτώσεις που ξεχνούσα καμιά φορά το γάλα στο μπρίκι πάνω στο αναμμένο γκαζάκι, (ότι δηλαδή το περιεχόμενο έχει εξατμιστεί), και σηκώνω το κατσαρολάκι για να το βγάλω εκτός της κουζίνας, στη βεράντα.

Με το που σηκώνω όμως, το λάδι που υπήρχε μέσα (όπως αντιλήφθηκα αργότερα) αποφασίζει να πάρει φωτιά, οπότε τώρα έχω μια κουζίνα γεμάτη καπνό, και κρατάω στα χέρια μου ένα φλεγόμενο κατσαρολάκι που δημιουργεί ακόμη περισσότερο καπνό.

Το βγάζω στη βεράντα (φλεγόμενο πάντα) και το ακουμπάω στα πλακάκια του μπαλκονιού. Το κοιτάω. Φλέγεται. Το ξανακοιτάω. Εξακολουθεί να φλέγεται. Ανησυχώ για τα πλακάκια. Σκέφτομαι ότι πρέπει να σβήσω την φωτιά. Αλλά εκτός τους προφανούς (να του ρίξω νερό) δεν μου έρχονται ιδέες. Άσε που είναι λίγο τρομαχτική η φωτιά που καίει πάνω στο κατσαρολάκι.

Τελικώς, αποφασίζω να του ρίξω νερό. Γεμίζω ένα ποτήρι νερό, στέκομαι σε απόσταση δύο περίπου μέτρων από το φλεγόμενο κατσαρολάκι και το κοιτάω. Κάτι μου λέει ότι πάω να κάνω μαλακία, αλλά παρόλα αυτά πετάω το νερό από τα δύο μέτρα στο φλεγόμενο κατσαρολάκι.

Το οποίο φυσικά αντιδρά βίαια, διότι το νερό που πέταξα (όπως έμαθα κατόπιν) διαπερνάει το λάδι, εξατμίζεται σχεδόν στιγμιαία, και οι ατμοί εκτινάσσουν το ήδη φλεγόμενο λάδι μερικά μέτρα ψηλά σε μια μεγάλη μπάλα φωτιάς, μαζί με κρότο.

Η φωτιά σβήνει (αφού όλο το καύσιμο κάηκε), και απομένουν μερικά υπολείμματα καμένου λαδιού γύρω από το κατσαρολάκι, πάνω στα πλακάκια.

Οπότε και κατεβαίνω ξανά στο υπόγειο για να πω στη μάνα μου, "Μάνα, έλα να δεις τι έκανες".

άνθος αραβοσίτου

Ο πατέρας μου έχει την εξής θεωρία: Το προϊόν της Γιώτης που χρόνια στην Ελλάδα το ξέρουμε σαν Άνθος Αραβοσίτου, είναι στην ουσία κακή μετάφραση του Corn Flour (Αλεύρι Αραβοσίτου (Καλαμποκιού)) σαν Corn Flower (Άνθος Αραβοσίτου).

Η συσκευασία του Άνθους Αραβοσίτου, φαίνεται να βοηθάει τη θεωρία, μια και αναγράφει ότι το βασικό συστατικό είναι corn starch (που, χωρίς να μπω σε τεχνικές λεπτομέριες, είναι πρακτικά αλεύρι καλαμποκιού)

Για να μην αρχίσω τώρα για το άλλο απίθανα βαφτισμένο προϊόν, το Κούσταρ Πάουντερ (Custard Powder) που είναι και αυτό καλαμποκάλευρο...

τέσσερις ερωτήσεις

Έχω ένα φίλο που δουλεύει για την Google Inc. Την τελευταία φορά που τον είδα (την πρωτοχρονιά), ανέφερε ότι η οικονομική κρίση τελείωσε και ότι η Google κάνει μαζικές προσλήψεις. Ανέφερε ακόμη ότι είναι σημαντικό να σε προτείνει κάποιος που ήδη δουλεύει για την Google, και ότι αν σε προσλάβουν παίρνει referral bonus περί τα 4000 αμερικάνικα δολάρια. Οπότε, του έστειλα το βιογραφικό μου για να το προωθήσει στην Google (μπας και μου βρουν καμιά δουλειά που να μου ταιριάζει, πχ να γυαλίζω τα πόμολα από τις πόρτες των γραφείων των μηχανικών).

Είκοσι μέρες μετά, ένα βροχερό πρωινό μιας παρασκευής του Γενάρη, έρχεται ένα email από κάποιον Terry από τα γραφεία της Google στην εξωτική Ελβετία, και μου λέει, αν γίνεται παρακαλώ, να κανονίσουμε ένα τηλεφωνικό ραντεβού για μια πρώτη επαφή και ένα test. Η θέση για την οποία μιλούσαμε δεν ήταν τελικά γυαλιστής πόμολων, αλλά Site Reliability Engineer, ένας από αυτούς που υποστηρίζουν (μάλλον με τις δυνατές πλάτες τους) τους χιλιάδες υπολογιστές και software που τρέχουν τα gmail, google maps, picasa κτλ.

Ο Terry λοιπόν, με παίρνει τηλέφωνο την προκαθορισμένη ώρα και μέρα, και ξεκινάει να μου λέει τι και πως, και εντός τριλέπτου φτάνουμε στις βασικές ερωτήσεις που θέλει να μου κάνει για να δει αν όντως είμαι αυτός που λέω ότι είμαι.

Για να δούμε τι θ' ακούσουμε, λέω από μέσα μου (δεν έχω ιδέα τι είδους ερωτήσεις κάνουν σε αυτές τις περιπτώσεις) και ξεκινάει.

"What is the average number of comparisons of the Quicksort algorithm, and what is the worst case?", λέει ο Τέρης. "Σκατά" σκέφτομαι εγώ. Τέτοιου είδους ερωτήσεις θα είναι. Ψάχνω τη μνήμη μου για λίγο, και του λέω "αν θυμάμαι καλά, είναι O(log(n)), αλλά για την χειρότερη περίπτωση δεν έχω ιδέα".

"Και αυτό σωστό", μου λέει ο Terry, αν και δεν ήταν. "Θα σου δώσω μισό βαθμό".

"Place the following in order of execution speed: CPU register read, disk seek, context switch, memory read", με ρωτάει μετά ο Terry.

"Αν και δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι είναι το context switch, μαντεύω ότι η σωστή σειρά είναι CPU register read, memory read, context switch, disk seek" του λέω εγώ.

"Μάντεψες σοφά" μου λέει ο Terry, "παίρνεις έναν βαθμό"

"Μπράβο μου", σκέφτομαι εγώ.

"What type of variable is a void star (void *) variable in C/C++", αποφασίζει να ρωτήσει μετά ο Terry.

"Generic pointer" λέω εγώ μετά από λίγη σκέψη. Έχω τώρα δυόμιση βαθμούς. Αναρωτιέμαι πόσες ερωτήσεις θα κάνει, και στους πόσους βαθμούς κερδίζω το ταξίδι.

"We have an array of 10000 16bit integers. We also have infinite memory. What would be a really fast way to count all the set bits?"

"Fuck me gently with a chainsaw", σκέφτομαι εγώ. "Εκτός από τον προφανή τρόπο (να κοιτάξεις έναν-έναν τους αριθμούς, και για κάθε έναν να σαρώσεις τα bits του) δεν μου έρχεται τίποτα στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή" του λέω εγώ με θράσος.

"Λυπάμαι, χάσατε" μου λέει αυτός. "Παρολίγο να κερδίζατε ταξιδάκι στην Ζυρίχη. Εύχομαι καλύτερη τύχη την επόμενη φορά. Αν σας κάνει να νιώσετε καλύτερα, αυτή ήταν μια δύσκολη ερώτηση".

Ένιωσα πολύ καλύτερα με τη μία. Μετά του πρότεινα να μοιραστούμε στα τρία τα τέσσερα χιλιάρικα του referral bonus (εγώ, ο Terry και ο φίλος που με πρότεινε), αλλά δεν δέχτηκε.

Και έτσι (όπως λέει και ένας άλλος φίλος) έληξε η προσπάθεια μου να δουλέψω για την Google.

(Όσα-δεν-φτάνει-η-αλεπού-dept.: Σιγά μην πήγαινα μες στο καταχείμωνο στους Ελβετούς για να εντοπίζω και να αλλάζω καμένους δίσκους στα server rooms της Google. Να βρούνε κανένα ντόπιο γαμωτάκι.)

(Και-οι-σωστές-απαντήσεις-ήταν-dept.: Quicksort running time is O(n log(n)), worst case O(n²), και μια καλή ιδέα για γρήγορο bit counting είναι να έχεις έναν πίνακα στον οποίο έχεις προϋπολογίσει τον αριθμό των αναμμένων bits σε κάθε δυνατό 16bit ακέραιο (που είναι μόλις 65536). Όλα αυτά τα διάβασα στο Internet μετά το τηλεφώνημα. Ακόμη δεν κατάλαβα τι ακριβώς είναι το Context Switch όμως.)

(Σκέψεις-&-Εκμυστηρεύσεις-dept.: Το παίζω ψύχραιμος τώρα, αλλά από τη μέρα που πήρα το email μέχρι την ημέρα της τηλεφωνικής συνέντευξης, δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο. Επίσης, αυτή είναι μια εξαιρετικά ελεύθερη απόδοση αυτών που πραγματικά συνέβησαν)

google suggest

Προσπαθούσα να δείξω στον ξάδερφο μου πως να χρησιμοποιήσει έναν browser για να βρει πράγματα που τον ενδιαφέρουν, και ξεκίνησα δείχνοντας του ότι η Google πια, αν ξεκινήσεις να γράφεις τι ψάχνεις σου προτείνει πράγματα που έχουν ψάξει οι άλλοι που ταιριάζουν με το δικό σου.

Στην αρχή δοκίμασα να ξεκινήσω να γράφω "μεταχειρισ" και έδειξε για "μεταχειρισμένα αυτοκίνητα θεσσαλονίκη" (που με κάνει να υποθέσω ότι λαμβάνει υπόψη του και την γεωγραφική περιοχή από την οποία γίνεται το ερώτημα).

Μετά όμως δοκίμασα από περιέργεια να γράψω "πως να", και μου έδειξε τα παρακάτω...

Υπάρχουν μάλλον αρκετές γυναίκες εκεί έξω που δεν ξέρουν πως να μείνουν έγκυες;