Ξεκινάς σε μια νέα δουλειά, γιατί έχεις βαρεθεί την προηγούμενη...
Στην αρχή είσαι ενθουσιώδης, όλα είναι καινούργια (ακόμη και αν τα έχεις ξαναδεί στην προηγούμενη δουλειά), υπάρχουν πράγματα να ανακαλύψεις, ένα σωρό πράγματα να μάθεις. Βουτάς με τα μούτρα γιατί σου αρέσει τόσο πολύ, αρχίζεις να καταλαβαίνεις, να συνηθίζεις τους νέους τρόπους που λειτουργεί σε σχέση με την παλιά.
Σιγά - σιγά την κατακτάς, το νέο γίνεται παλιό, ο ενθουσιασμός γίνεται συνήθεια, και απολαμβάνεις την ευκολία με την οποία μπορείς να λειτουργήσεις και την άνεση με την οποία χειρίζεσαι την καθημερινότητα σου.
Και είναι ωραία, έχεις τον σεβασμό των υπολοίπων και την ευκαιρία να ξεκουραστείς από την προσπάθεια της κατάκτησης του νέου. Αλλά μόλις περάσει λίγο καιρός ακόμη, η συνήθεια αρχίζει να γίνεται ρουτίνα, και η ευκολία σιγά - σιγά βαρεμάρα...
Και αρχίζεις να σκέφτεσαι να φύγεις πάλι. Και κάποια στιγμή εμφανίζεται μια νέα δουλειά στο προσκήνιο, με τα ίδια αλλά τόσο διαφορετικά πράγματα να σου μάθει…
Και τα ζυγίζεις... Από τη μία την ευκολία και την άνεση του γνωστού, την ασφάλεια του κατακτημένου, και από την άλλη τον ενθουσιασμό που σου προκαλεί το νέο, το ρίσκο του να πάνε όλα στραβά και να καταριέσαι τη μέρα που άφησες την ασφάλεια της βαρετής δουλειάς σου.
Και συνήθως η απόφαση που καλείσαι να πάρεις μοιάζει πολύ οικεία, γιατί θα μπορούσε να διατυπωθεί και κάπως έτσι: "Έχω τα κότσια να το κάνω αυτό άλλη μια φορά; Να ξαναρχίσω από το μηδέν και να ξαναμάθω; Ή μεγάλωσα πια; Να μείνω εδώ που είμαι καλά και να μην κάνω όνειρα τρελά; Να συμβιβαστώ με την αγάπη, ενώ το μόνο που πραγματικά θέλω είναι έρωτας;"
Αν αποφασίσεις να μείνεις με την αγάπη, είναι καιρός να αγοράσεις τάφο...
To be on the wire is life. The rest is waiting.
Joseph Gideon (played by Roy Scheider) in "All that Jazz"
14 comments:
τα λέω για να τα ακούω πρώτος εγώ...
Να κυνηγήσεις αυτό που, πραγματικά, θέλεις! Τον "έρωτα"! Όταν έρθει η ώρα για την "αγάπη" θα το καταλάβεις και θα 'σαι έτοιμος, "από καιρό". Δε θα χρειαστεί να αναρωτηθείς.
Και, αν θες, απόφευγε να γίνεσαι αποφθεγματικός ("..αν μείνεις στην αγάπη ψάξε για τάφο.."). Η ζωή, κατά πως δείχνουν τα πράματα, έχει κι' άλλες πολλές εκπλήξεις, παντού η αφιλότιμη... Άμα κάτσεις δε και σκεφτείς ότι, αιώνες τώρα, τα ίδια μας σερβίρει, τότε σε πιάνει τρέλα σαν αναλογιστείς τα μύρια όσα περιτυλίγματα -πού πάει και τα βρίσκει ήθελα νάξερα- που τους βάνει για να φαίνονται καινούργια. Σαν τους ιούς που μεταλλάσσονται και δεν τους πιάνουν τα γιατροσόφια μας. Οπότε, μάτσο οι προκλήσεις...
Α, όσο για το "μηδέν", είναι πολύ σχετικό. Ξέρεις ήδη πολλά και πας για περισσότερα, πάντα. Εκτός κι' αν το επόμενο βήμα είναι να σαλπάρεις με αλιευτικό :-)) Τέτοια ανατροπή;;!!
Β.
Β.; τι Β.; Δεν είσαι αρκετά μεγάλη για να γίνεις δειλή τώρα στα γεράματα; Να το γράψεις ολοκληρο, ρε.
εγω αυτο που αναρωτιέμαι είναι πως θεωρείς οτι το προηγούμενο comment το εγραψε γυναικα? γαιτί εγω όταν το διάβασα θεώρησα ότι το εγραψε κάποοιος από τους φίλους σου.
Μπα, οι φίλοι μου δεν μπορούν να γράψουν τόσα πολλά με τη μία. Κουράζεται το μυαλό τους.
Εγώ ξέρω ποιός το έγραψε αλλα δεν λέω.
Όπως συχνά έλεγε και ο συγγραφέας του "One Life", "άμα στο πώ θα πρέπει να σε σκοτώσω μετα!" :)
αχα, αρα είναι αντρας, γιατι ο προηγουμενος/η ειπε ξερω ΠΟΙΟΣ ειναι, αλλιως θα έλεγε ΠΟΙΑ εινια,
χι,χι το γυναικειο μυαλο, works in mystirious ways.
όχι ρε παιδιά, γυναίκα είναι... ένα φάντασμα από το παρελθόν... Β., σε παρακαλώ, μπες και γράψε το γυναικείο όνομα σου, για να πειστούν για την κρίση μου οι αναγνώστες...
Ο προηγούμενος είναι. Εσύ spanish dvd, τι είσαι δε μας είπες; :P Μπορεί και να ψεύδομαι, μην τα παίρνεις όλα της μετρητής.
Για τον αποριμενο woos ακροατη, δεν θα αποκαλυψω την ταυτοτητα μου, ο φιλος ζαφειρης γνωριζει. αντε ρε Β (Βαγγελιω, Βασσιλικη, Βρυκολακας) φανερωσου. !!!!
Καλημέρα, καλησπέρα, γενικώς 'γεια σε όλους παιδιά!
(Β)αγγελιώ.
Υ.Γ.1: Βέβαια, το αναρτηθέν σχόλιο ήταν για το Ζαφείρη ο οποίος και κατάλαβε, πράγμα αρκετό για μένα αλλά πρέπει να υποστηριχθεί η ορθοκρισία του Οικοδεσπότη ενώπιον των αναγνωστών αυτού του "λευκώματος".
Αναρωτιέμαι, αν δεν είχα βάλει το (Β.)...
Υ.Γ.2: Λοιπόοοον, άλλες απόψεις για το ζήτημα "One Life" που έθεσε ο Ζαφείρης; κάποιος... κάτι;
Χμμ.. "δώσε θάρρος στο χωριάτη...".
Κι' άλλο σχόλιοοο. Που, όμως, η αφορμή γι'αυτό συνδέεται με μια παλιά ανάρτηση του (Ζ) για Κάλλας, Όπερα κ.λ.π. που ανακάλυψα σουλατσάροντας εδώ κι εκεί.
Αξίζει πολλά η όπερα "Αλιείς Μαργαριταριών" ή -σε βαριά γερμανικά- "Die Perlenfischer" του George Bizet. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ μουσική!!!
(ελπίζω να μην "κομίζω γλαύκα.." που λένε..)
Μια ορχηστρική έκδοση αυτού του tango, ακούστηκε στην ταινία "The Man Who Cried".
Η μελωδία, σου παίρνει την ψυχή...
Όμως Ζαφείρη, ΕΣΥ, μη φοβάσαι!
Στον αντίποδα παίζει δυνατά η άλλη "υψιφωνική" ή όπερα-like εκδοχή με εξαιρετικούς τους "Nightwish" και Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο το "Awaking The Centuries" των "Haggard"!
λοιπόν, νομίζω ότι ήρθε καιρός να κάνεις το δικό σου blog... www.blogger.com και φτιάξε ένα account... και τα comments για την όπερα έπρεπε να πάνε στο posting της όπερας... έτσι, για να στη σπάσω.
Βρε! Βρε 'συ βρε!
Δε μου την έσπασες :) Αρχικά εκεί θέλησα να τα βάλω αλλά... πώς θα ήξερα ότι θα γίνονταν αντιληπτά..;;
I declare myself as an Absolute Novice :-(
Παρ' όλα αυτά, την όπερα την ξέρεις; Αν όχι, σπεύσε. Είναι υπέροχη!
Post a Comment