Η Ώρα της Μαρμότας

...και εκεί που είχε πάει τέσσερις... ξαναπήγε τρεις... και ξαναέζησα την ίδια ώρα δυο φορές... είμαι ο Bill Murray ή δεν είμαι?

Amstrad CPC 6128

αν και καμιά φορά το παρακάνω με τη λατρεία του παρελθόντος (πχ ακόμα ακούω την ίδια μουσική που άκουγα πριν από δέκα χρόνια), για όλους όσους είχαν κάποτε amstrad cpc 6128 και έχει σταματήσει να δουλεύει ή δεν είναι πια στην κατοχή τους, να προτείνω τον εξαιρετικό NO$CPC emulator και το πληρέστατο ftp.nvg.ntnu.no για όλα τα παλιά παιχνίδια, από head over heels μέχρι barbarian και rick dangerous...

(Μικρή παρένθεση, έτσι για την ιστορία: AMSTRAD σημαίνει Alan Michael Sugar TRADing, όπου A.M.Sugar ο ιδρυτής και τότε πρόεδρος. Τώρα η Amstrad το έχει γυρίσει στις οικιακές συσκευές όπως dvd players και βιντεοτηλέφωνα)

L'Oreal

lonzitude? longitude? κάπως έτσι... δεν ξέρω ποιος το ηχογράφησε αυτό, το ξέθαψα ενώ έκανα φθινοπωρινό καθάρισμα τους δίσκους μου... είναι αληθινό, δεν είναι; η φωνή είναι πολύ πειστική πάντως...

Sorcery

Μια φίλη με πίεσε να της πω πως άρχισα με τα computer... ο ξάδερφος μου φταίει... ήταν (και παραμένει) μερικά χρόνια μεγαλύτερος, και κάθε χρόνο που ο πατέρας μου επισκεπτόταν τον αδερφό του (και την οικογένεια του) και έσερνε μαζί του και την δικιά του οικογένεια (εμένα, τη μάνα μου και τον αδερφό μου), ο ξάδερφος μου είχε πάντα κάτι νέο με το οποίο ασχολούνταν. Τη μία χρονιά ήταν το ψαροντούφεκο, την άλλη οι μοτοσυκλέτες, την επομένη οι γυναίκες... μία από τις χρονιές ήταν η χρονιά των υπολογιστών...
Νομίζω λοιπόν ότι το πρώτο πράγμα που πληκτρολόγησα ήταν ένα listing σε basic σε oric1 για ένα παιχνίδι που έμοιαζε με το startrek... το πληκτρολόγησα σε βάρδιες με τον ξάδερφο, και στο τέλος δεν δούλευε και πολύ καλά... φιάσκο...
Μετά από κάνα δύο χρόνια, έπεισα τον πατέρα μου να μας πάρει (εμένα και τον αδερφό μου) έναν Amstrad CPC 6128... νομίζω ακόμη το μετανιώνει... :-)

Το Sorcery ήταν το παιχνίδι που πουλούσαν μαζί με τον υπολογιστή... το killer app του 6128. Πρέπει να ανέβασα τουλάχιστον ένα βαθμό μυωπίας κοιτώντας τις 160 x 200 κουκίδες που απεικόνιζε το monitor, προσπαθώντας να βρω την έξοδο...

I dream in hires

αλήθεια λέω, βλέπω ψηφιακά όνειρα, 1024x768 truecolor... όπως στην ταινία του '84, όπως στη μικρή ιστορία του Philip K. Dick, όπως ο Roy στην αγαπημένη μου ταινία, που βρέχει συνέχεια...

Marketing

This one come up again recently:

You see a handsome guy at a party. You go up to him and say, "I'm fantastic in bed."
That's Direct Marketing.

You're at a party with a bunch of friends and see a handsome guy. One of your friends goes up to him and, pointing at you says, "She's fantastic in bed."
That's Advertising.

You see a handsome guy at a party. You go up to him and get his telephone number. The next day you call and say, "Hi, I'm fantastic in bed."
That's Telemarketing.

You're at a party and see a handsome guy. You get up and straighten your dress. You walk up to him and pour him a drink. You say, "May I," and reach up to straighten his tie, brushing your breast lightly against his arm, and then say, "By the way, I'm fantastic in bed."
That's Public Relations.

You're at a party and see a handsome guy. He walks up to you and says, "I hear you're fantastic in bed."
That's Brand Recognition.

You're at a party and see a handsome guy. You talk him into going home with your friend.
That's a Sales Rep.

Your friend can't satisfy him, so he calls you.
That's Tech Support.

You're on your way to a party when you realize that there could be handsome men in all these houses you're passing. So you climb onto the roof of one situated toward the center and shout at the top of your lungs, "I'm fantastic in bed!"
That's Spam.

PledgeBank

Νομίζω η σειρά με την οποία έφτασα στο pledgebank είναι η εξής:

Aνακάλυψα το link για το Freakonomics (το βιβλίο, το συνιστώ σε όλους...) στο Boing Boing . Αγόρασα το βιβλίο, ανακάλυψα ότι οι συγγραφείς διατηρούσαν blog. Άρχισα να το παρακολουθώ, και μια ωραία μέρα διαβάζω για το site του TED (Technology, Entertainment, Design). Οι άνθρωποι του TED με τη σειρά τους, διατηρούν blog, το οποίο αρχίζω και παρακολουθώ... Και μια ωραία μέρα αναφέρονται στο Pledgebank... στο οποίο καταγράφεις μια "υπόσχεση" που δίνεις, του τύπου "θα κάνω το παρακάτω, αν βρεθούν και άλλοι 20 να κάνουν το ίδιο", πχ, "θα δωρίσω 1000€ στο ίδρυμα για τα αγέννητα ομοφυλόφιλα φαλαινάκια, αν βρεθούν άλλοι 3 να κάνουν το ίδιο"... και το site σου επιτρέπει να μαζέψεις υποστηρικτές και να το κάνετε τελικά...

I just love the internet...

Μια γκόμενα

Πως λέμε μια γκόμενα που τα έχει ταυτόχρονα με έναν ποδοσφαιριστή και έναν αστυνομικό; "Του κλότσου και του μπάτσου".

I4soft

Λέω να ιδρύσω ένα software house... Θα το βαφτίσω I4soft για να ανταποκρίνεται στο επίπεδο των προγραμμάτων που θα φτιάχνει και θα πουλάει... (old army joke)

feedmap.net

Μικρό πείραμα: αν πάτε στο multimap.com και εντοπίσετε (χοντρικά) το σπίτι σας, θα σας δείξει το γεωγραφικό μήκος και πλάτος του.
Ας πούμε ότι το δικό μου είναι περίπου Lat: 40:36:01N (40.6002), Lon: 22:57:35E (22.9596). Προσθέσετε στο template του blog σας (Κάπου στο head) το εξής tag:
<meta name="ICBM" content="40.6002;22.9596"> και αφού κάνετε republish, μπορείτε να επισκευθείτε το feedmap.net, να υποβάλετε το URL του blog σας για να σας δώσει δυο γραμμές javascript, που αν τις προσθέσετε και αυτές στο template σας, θα εμφανίσουν κάτι σαν τον μικρό χάρτη που βλέπετε στα δεξιά και κάτω της σελίδας που τώρα διαβάζετε...

Ιστολόγιον

Μπορεί να φταίει το ότι πίνω μπύρες αυτή τη στιγμή, αλλά το Δεν Πουλάμε μου έφτιαξε τη μέρα...

The Sixth Sheep

Το πιο δύσκολο πράγμα που μου έχουν ζητήσει ποτέ να πω στην αγγλική είναι:
"Του έκτου άρρωστου Σεΐχη, το έκτο πρόβατο είναι άρρωστο"
(sixth sick sheik's sixth sheep's sick)... εκτός και αν το πω
πολυυυύ αργααά, μπερδεύω τα παχιά σσσ με τα απλά σ...

Το δεύτερο πιο δύσκολο πράγμα που μου έχουν ζητήσει να πω είναι:
"Αυτή πουλάει κοχύλια στην ακροθαλασσιά"
(she sells seashells on the seashore)... που έχει ακριβώς το ίδιο
πρόβλημα με τα σσσ.

Το πιο αστείο πράγμα που μου έχουν ζητήσει να πω είναι:
"Δεν είμαι ξεπουπουλιαστής των φασιανών, είμαι ο γιος του. Και
ξεπουπουλιάζω φασιανούς μέχρι να έρθει ο ξεπουπουλιαστής" (ζητάω
ταπεινά συγνώμη για τη χρήση της λέξης "ξεπουπουλιαστής" σε δημόσιο
blog)
(I'm not a pheasant plucker, I'm a pheasant pluckers son,
and I'm only plucking pheasants til the pheasant plucker comes)... που
είναι αστείο γιατί αν το πεις πολύ γρήγορα πολλές φορές, κάποια στιγμή
αρχίζεις να λες: "I am not a pleasant fucker, I'm a pleasant
fucker's son..."

Αλλά το αγαπημένο μου είναι το:
"How much wood would a woodchuck chuck, if a woodchuck could chuck wood?" που νομίζω, αλλά δεν είμαι σίγουρος, ότι σημαίνει:
"Πόσο ξύλο θα πετούσε μια μαρμότα, αν η μαρμότα μπορούσε να πετάξει ξύλο;" (δεν είμαι και πολύ σίγουρος για τη σημασία της λέξης "chuck")

I Chain Your Mail

Κηρύσσω λοιπόν τον πόλεμο ενάντια σε όλους αυτούς που προωθούν μηνύματα τύπου "Με λένε Μπασμάτι Κασαάρ και πάσχω από μια σπάνια ασθένεια στον εγκέφαλο... και αν στείλετε αυτό το μήνυμα σε έξι εκατομμύρια φίλους σας μπορεί και να θεραπευτώ".

Από τώρα και στο εξής θα τιμωρώ με 1200 email/ώρα οποιονδήποτε μου στέλνει chain mail για να το προωθήσω σε φίλους. Έχω τη DSL, έχω τους mailbombers μου, θα τους βάλω μπροστά και θα τους γεμίσω το inbox τους με σκουπίδια να αναγκαστούν να με βάλουν στη μαύρη λίστα ή να ζητήσουν ταπεινά συγνώμη… Α, και αν κανείς θέλει να εκδικηθεί, ευχαρίστως να μοιραστώ μαζί του την απαραίτητη τεχνολογία.

Ρε γαμώτο, πόσο πιο απλό μπορεί να είναι: Αν το μήνυμα λέει κάπου "στείλτο σε άλλους n" είναι ψεύτικο, μούφα, απάτη. Δεν έχει σημασία αν υπόσχεται καλή υγεία και μεγάλα αρχίδια αν το στείλετε στους φίλους σας. Δεν έχει σημασία αν σας ζητάει να το στείλετε σε φίλους για να τους ενημερώσετε για κάποιον καταστροφικό ιό. ΜΗΝ προωθείτε τέτοια μηνύματα, please, έλεος, όχι άλλο...

Για λόγους πληρότητας, παραθέτω και το γνωστό πια "Με λένε Μπασμάτι Κασαάρ" στα αγγλικά και ελληνικά...

Οι περιπέτειες του Ζαχαρία Δεντοφτιάχνω

απίστευτες ιστορίες για developers... kudos στον αρκούδο που ανακάλυψε το link...

One Life

Ξεκινάς σε μια νέα δουλειά, γιατί έχεις βαρεθεί την προηγούμενη...

Στην αρχή είσαι ενθουσιώδης, όλα είναι καινούργια (ακόμη και αν τα έχεις ξαναδεί στην προηγούμενη δουλειά), υπάρχουν πράγματα να ανακαλύψεις, ένα σωρό πράγματα να μάθεις. Βουτάς με τα μούτρα γιατί σου αρέσει τόσο πολύ, αρχίζεις να καταλαβαίνεις, να συνηθίζεις τους νέους τρόπους που λειτουργεί σε σχέση με την παλιά.

Σιγά - σιγά την κατακτάς, το νέο γίνεται παλιό, ο ενθουσιασμός γίνεται συνήθεια, και απολαμβάνεις την ευκολία με την οποία μπορείς να λειτουργήσεις και την άνεση με την οποία χειρίζεσαι την καθημερινότητα σου.

Και είναι ωραία, έχεις τον σεβασμό των υπολοίπων και την ευκαιρία να ξεκουραστείς από την προσπάθεια της κατάκτησης του νέου. Αλλά μόλις περάσει λίγο καιρός ακόμη, η συνήθεια αρχίζει να γίνεται ρουτίνα, και η ευκολία σιγά - σιγά βαρεμάρα...

Και αρχίζεις να σκέφτεσαι να φύγεις πάλι. Και κάποια στιγμή εμφανίζεται μια νέα δουλειά στο προσκήνιο, με τα ίδια αλλά τόσο διαφορετικά πράγματα να σου μάθει…

Και τα ζυγίζεις... Από τη μία την ευκολία και την άνεση του γνωστού, την ασφάλεια του κατακτημένου, και από την άλλη τον ενθουσιασμό που σου προκαλεί το νέο, το ρίσκο του να πάνε όλα στραβά και να καταριέσαι τη μέρα που άφησες την ασφάλεια της βαρετής δουλειάς σου.

Και συνήθως η απόφαση που καλείσαι να πάρεις μοιάζει πολύ οικεία, γιατί θα μπορούσε να διατυπωθεί και κάπως έτσι: "Έχω τα κότσια να το κάνω αυτό άλλη μια φορά; Να ξαναρχίσω από το μηδέν και να ξαναμάθω; Ή μεγάλωσα πια; Να μείνω εδώ που είμαι καλά και να μην κάνω όνειρα τρελά; Να συμβιβαστώ με την αγάπη, ενώ το μόνο που πραγματικά θέλω είναι έρωτας;"

Αν αποφασίσεις να μείνεις με την αγάπη, είναι καιρός να αγοράσεις τάφο...

To be on the wire is life. The rest is waiting.
Joseph Gideon (played by Roy Scheider) in "All that Jazz"

Dexedrine

Στη σειρά "Δύο Ξένοι", υπάρχει μια περίοδος που ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με δύο γκόμενες (την δικηγόρο και την παρουσιάστρια). Ξυπνάει κάθε πρωί, και μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου, τον βλέπουμε με κουρασμένα μάτια να καταπίνει βιταμίνες και να αναφωνεί "It's show time, folks". Στην ταινία "All that Jazz" (tribute στην οποία αποτελεί αυτή η σκηνή), ο πρωταγωνιστής, αντί για βιταμίνες έπαιρνε dexedrine…