επιστήμη υπολογιστών

Ένας από τους παλαιούς φίλους της οικογένειας ήταν χρόνια Φυσικός, και εκπαίδευε κόσμο σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης. Τρέφει ένα άσβεστο μίσος για τους υπολογιστές, γιατί τους θεωρεί υποκατάστατα του ανθρώπινου εγκεφάλου (ιδέα που του καλλιεργήθηκε από τους πρώτους υπολογιστές τσέπης (και εννοώ electronic calculators), και όλες του οι αριθμητικές πράξεις στα βιβλία με προβλήματα φυσικής λυκείου που έχει εκδώσει έχουν γίνει με το χέρι).

Λέω να προσπαθήσω να του αλλάξω μυαλά, ζητώντας του να λύσει προβλήματα σχετικά με την επιστήμη των υπολογιστών, ξεκινώντας ως εξής:

Το Πρόβλημα: Σας δίνω ένα τσουβάλι με τετράγωνα χαρτάκια, δέκα επί δέκα εκατοστά, που το καθένα έχει γραμμένο πάνω έναν αριθμό. Ο αριθμός είναι εξαψήφιος (πχ 456852), και οι αριθμοί μπορεί και να επαναλαμβάνονται (μπορεί να υπάρχουν δύο ή και περισσότερα χαρτάκια στο τσουβάλι με το ίδιο αριθμό). Το τσουβάλι έχει δέκα χιλιάδες τέτοια χαρτάκια.

Το Ζητούμενο: Περιγράψτε μια σειρά βημάτων (που μπορείτε να δώσετε γραμμένη στον κάθε ηλίθιο) που με βεβαιότητα θα σας οδηγήσει (ή τον ηλίθιο) στο να βρείτε τον μεγαλύτερο αριθμό που υπάρχει γραμμένος στα χαρτάκια.

ταξίμετρα

Προσπαθώ να καταλάβω πως ακριβώς λειτουργούν τα ταξίμετρα, αλλά έχω μερικά θέματα να ξεδιαλύνω ακόμη.

Κατά κανόνα, τα ταξί χρεώνουν με το χιλιόμετρο. Με σημερινές τιμές (ΝΟΕ 2010), το κάθε χιλιόμετρο κοστίζει 0.66€ (αν διανύσετε μισό χιλιόμετρο, θα πληρώσετε 0.33€)

Η χρέωση δεν ξεκινάει από το μηδέν, αλλά από 1.16€ (η λεγόμενη "πτώση σημαίας"). Για μισό χιλιόμετρο δηλαδή, έχουμε 1.16€ + 0.33€ = 1.49€.

Όσο όμως μικρή και να είναι η διαδρομή που θα κάνετε, δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσετε λιγότερο από την ελάχιστη χρέωση (που για Αθήνα/Θεσσαλονίκη έχει γίνει 3.10€).

Άρα για μισό χιλιόμετρο απόσταση, θα πληρώσετε 3.10€

Αλλά:

Υπάρχει και η χρέωση της αναμονής.

Αν πέσετε σε μποτιλιάρισμα, κάθε φορά που το κοντέρ του ταξί στέλνει σήμα στο ταξίμετρο ότι η ταχύτητα έχει φτάσει στο μηδέν (που απ' ότι με πληροφόρησε ο Acro, έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί το κοντέρ του κάθε αυτοκινήτου, συνήθως το κοντέρ δεν μετράει ταχύτητες κάτω από 20χλμ/ώρα), χρεώνεστε επιπλέον 3 λεπτά για κάθε δέκα δευτερόλεπτα, χωρίς να μετράει πια η απόσταση. Εμφανίζεται και σχετική ένδειξη στο ταξίμετρο, συνήθως κάτι που μοιάζει με μικρό ρολόι, και συνήθως κοντά στο σημείο που εμφανίζει την ταρίφα. Το μικρό ρολόι συνήθως δείχνει τρεις η ώρα).

Αυτό σημαίνει ότι για δύο διαδρομές ιδίου μήκους, αν οι δρόμοι έχουν κίνηση, και το ταξί κινείται με χαμηλή ταχύτητα ή σταματάει συχνά, θα πληρώσετε κάτι παραπάνω στην διαδρομή με κίνηση.

Τα σημεία με τα οποία έχω πρόβλημα είναι ότι δεν είμαι 100% σίγουρος ότι όταν αρχίζει να μετράει αναμονή, παύει να μετράει χιλιόμετρα, και τι ακριβώς σημαίνει ότι τα περισσότερα κοντέρ ΔΕΝ μετράνε ταχύτητες κάτω των 20χλμ/ώρα.

γκανιότα

Διάβαζα για τον τζόγο, και έπεσα πάνω στην λέξη "γκανιότα", και τα περισσότερα άρθρα που διάβασα στο Ελληνικό internet είχαν προσανατολισμό το "Πάμε Στοίχημα" παιχνίδι του ΟΠΑΠ, οπότε όταν τα διάβασα και τελικώς κατάλαβα τη σημασία του όρου, είπα να γράψω μια δικιά μου εκδοχή.

Η γκανιότα είναι το ποσοστό του κέρδους του διοργανωτή ενός παιχνιδιού τύχης. Είναι ποσοστό επί των ποσών που παίζονται. Δηλαδή αν οι παίχτες ενός καζίνο συνολικά σε μια μέρα ποντάρουν στη ρουλέτα ένα εκατομύριο ευρώ, και το καζίνο πάρει 27K€ από αυτά, η γκανιότα για τη ρουλέτα είναι 2.7%

Η Ρουλέτα στα Ευρωπαϊκά καζίνο έχει 37 αριθμούς, από μηδέν μέχρι τριάντα έξι. Το δίκαιο θα ήταν, κάθε φορά που ποντάρεις έναν αριθμό, να σου πληρώνει το καζίνο 37 φορές το ποσό που έβαλες. Αλλά τότε, το καζίνο δεν θα είχε κανένα κίνητρο να υπάρχει, γιατί μακροπρόθεσμα, όλα τα λεφτά που θα έβαζαν οι παίχτες, θα επιστρέφονταν στους παίχτες. Το καζίνο θα έμενε με μηδέν λεφτά.

Για να έχει κάποιου είδους βέβαιο κέρδος το καζίνο, για κάθε ποντάρισμα στη ρουλέτα, επιστρέφει 36 φορές το ποσό που ποντάρισες (αντί 37). Η διαφορά αυτή είναι το κέρδος του καζίνο. Πρακτικά σημαίνει ότι για κάθε 37 ευρώ που παίζονται, ένα ευρώ μένει στο καζίνο (ποσοστό κέρδους 2.7% (1/37)). Αυτό σημαίνει ότι αν χίλιοι παίχτες διακινήσουν από χίλια ευρώ ο καθένας, στο τέλος της ημέρας το καζίνο θα βρεθεί με κέρδος ~27000 ευρώ (από τη ρουλέτα).

Παρόμοια συμβαίνουν και με τα υπόλοιπα παιχνίδια του καζίνου, είναι στημένα έτσι ώστε μακροπρόθεσμα να μένουν λεφτά στο καζίνο.

Σημειώσεις:
Στα αγγλικά η γκανιότα ονομάζεται και house edge (όχι η κόψη του σπιτιού, το πλεονέκτημα του σπιτιού, το πλεονέκτημα του διοργανωτή) (σχετικό άρθρο στη wikipedia, για τα casino games,  section on house advantage)

Από τα άρθρα που διάβασα στο Ελληνικό internet, μου άρεσε περισσότερο το παρακάτω:
γκανιότα στο scorebet.gr

Google Search για τη λέξη "Γκανιότα" στο internet: Γκανιότα

μεγάλη μπάλα φωτιάς

Τα μαστόρια έστηναν τον πάγκο και τα ντουλάπια της κουζίνας στο ημιυπόγειο (έχω μετακομίσει, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), ενώ η μάνα μου τους παρακολουθούσε από κοντά. Εγώ αποφασίζω να ανεβώ στον πρώτο όροφο από την εσωτερική σκάλα.

Με το που μπαίνω στον όροφο, μυρίζω κάτι καμένο. Ανοίγω την πόρτα της κουζίνας, και την βρίσκω γεμάτη καπνό. Κοιτάω και βλέπω το μικρό κατσαρολάκι με τα μανιτάρια να καπνίζει (η μάνα μου έφτιαχνε μακαρόνια).

Υποθέτω (λανθασμένα) ότι είναι σαν τις περιπτώσεις που ξεχνούσα καμιά φορά το γάλα στο μπρίκι πάνω στο αναμμένο γκαζάκι, (ότι δηλαδή το περιεχόμενο έχει εξατμιστεί), και σηκώνω το κατσαρολάκι για να το βγάλω εκτός της κουζίνας, στη βεράντα.

Με το που σηκώνω όμως, το λάδι που υπήρχε μέσα (όπως αντιλήφθηκα αργότερα) αποφασίζει να πάρει φωτιά, οπότε τώρα έχω μια κουζίνα γεμάτη καπνό, και κρατάω στα χέρια μου ένα φλεγόμενο κατσαρολάκι που δημιουργεί ακόμη περισσότερο καπνό.

Το βγάζω στη βεράντα (φλεγόμενο πάντα) και το ακουμπάω στα πλακάκια του μπαλκονιού. Το κοιτάω. Φλέγεται. Το ξανακοιτάω. Εξακολουθεί να φλέγεται. Ανησυχώ για τα πλακάκια. Σκέφτομαι ότι πρέπει να σβήσω την φωτιά. Αλλά εκτός τους προφανούς (να του ρίξω νερό) δεν μου έρχονται ιδέες. Άσε που είναι λίγο τρομαχτική η φωτιά που καίει πάνω στο κατσαρολάκι.

Τελικώς, αποφασίζω να του ρίξω νερό. Γεμίζω ένα ποτήρι νερό, στέκομαι σε απόσταση δύο περίπου μέτρων από το φλεγόμενο κατσαρολάκι και το κοιτάω. Κάτι μου λέει ότι πάω να κάνω μαλακία, αλλά παρόλα αυτά πετάω το νερό από τα δύο μέτρα στο φλεγόμενο κατσαρολάκι.

Το οποίο φυσικά αντιδρά βίαια, διότι το νερό που πέταξα (όπως έμαθα κατόπιν) διαπερνάει το λάδι, εξατμίζεται σχεδόν στιγμιαία, και οι ατμοί εκτινάσσουν το ήδη φλεγόμενο λάδι μερικά μέτρα ψηλά σε μια μεγάλη μπάλα φωτιάς, μαζί με κρότο.

Η φωτιά σβήνει (αφού όλο το καύσιμο κάηκε), και απομένουν μερικά υπολείμματα καμένου λαδιού γύρω από το κατσαρολάκι, πάνω στα πλακάκια.

Οπότε και κατεβαίνω ξανά στο υπόγειο για να πω στη μάνα μου, "Μάνα, έλα να δεις τι έκανες".

άνθος αραβοσίτου

Ο πατέρας μου έχει την εξής θεωρία: Το προϊόν της Γιώτης που χρόνια στην Ελλάδα το ξέρουμε σαν Άνθος Αραβοσίτου, είναι στην ουσία κακή μετάφραση του Corn Flour (Αλεύρι Αραβοσίτου (Καλαμποκιού)) σαν Corn Flower (Άνθος Αραβοσίτου).

Η συσκευασία του Άνθους Αραβοσίτου, φαίνεται να βοηθάει τη θεωρία, μια και αναγράφει ότι το βασικό συστατικό είναι corn starch (που, χωρίς να μπω σε τεχνικές λεπτομέριες, είναι πρακτικά αλεύρι καλαμποκιού)

Για να μην αρχίσω τώρα για το άλλο απίθανα βαφτισμένο προϊόν, το Κούσταρ Πάουντερ (Custard Powder) που είναι και αυτό καλαμποκάλευρο...