Monday, February 06, 2006

Τους τα λες και δεν τα πιστεύουν

Όταν λοιπόν γεράσω κι άλλο, θα έχω την ικανοποίηση να λέω στα λοιπά γερόντια με τα οποία θα κάνω παρέα: "Αχ, οι νέοι σήμερα… όλα τα έχουν. Εγώ περπατούσα τέσσερα χιλιόμετρα μέσα στα χιόνια για να πάω στη δουλειά κάθε μέρα του χειμώνα"

4 comments:

Oneiros said...

Ναι, αλλά και με κοντά παντελονάκια; Άσε, γιατί όντως γλυτώσαμε τα χειρότερα άλλων γενεών :-p

Finteias said...

Γερο-Ζαφειράκο μου
Μήπως θελεις να θίξεις το θέμα της προοδευτικής καταστροφής του οικοσυστήματος;
Εννοείς μάλλον ότι θα πάψει να χιονίζει ε;
Αχ, οι νέοι του μέλλοντος! Εκείνο το χριστουγεννιάτικο τραγούδι τε τίτλο "χιόνια στο καμπαναριό" που λέγαμε στο δημοτικό σχολείο, οι μελλοντικοί νέοι θα το διδάσκονται στο μάθημα της ιστορίας της ανθρωπότητας μαζί με τους δεινοσαύρους.
Τώρα για τα τέσσερα χιλιόμετρα τι να σου πω;
Πιάσε δουλειά στο καφέ της γειτονιάς σου.

Finteias said...

Γέρο κακιασμένε
μια χαρά είναι τα tags στον τίτλο.
Πήρες πολύ σοβαρά τα λόγια σου περί γεροντοκρατίας και το γήρας "ούκ έρχεται μόνο". Δε βλέπεις καλά μου φαίνεται.
Πάτνως ευχαριστώ για το σχόλιο αν και δε σου ταιριάζει...ω KERAM!

snikolas said...

Τι να μας πεις και συ… εγώ ρε περπατούσα 8km, ξυπόλυτος χωρίς μπουφάν στα χιόνια, κρατώντας και από 20kg τσάντα με πράγματα στο κάθε χέρι, κάθε μέρα του χειμώνα για να πάω στην δουλειά! Αλλά τους τα λες και δε σε πιστεύουν ρε… :)