Είδα συνολικά οκτώ seasons του CSI. Πέντε του CSI: Las Vegas (που μου αρέσει και καλύτερα απ' όλα) τρεις του CSI: Miami (που είναι πιο glamorous και έχει πιο εντυπωσιακή παραγωγή και τον πολύ μουράτο David Caruso στο ρόλο του Horatio Caine), άντε καλά και το πρώτο επεισόδιο του CSI: New York.
Κατά μέσο όρο 24 επεισόδια η κάθε season, 43 λεπτά κάθε επεισόδιο, μας κάνει... 8x24x43 = 8256 λεπτά που με τη σειρά του μας κάνει 137 ώρες και 30 λεπτά περίπου. Αν υποθέσουμε ότι τα έβλεπα επί δύο μήνες σερί τότε έχουμε περί τις 2 ώρες και και 25 λεπτά ημερησίως... Αλλά η αλήθεια είναι ότι περνούσα κάτι ΣΚ μπροστά στην τηλεόραση μερικές φορές.
Η ελληνική αγορά έχει για ενοικίαση μόνο τις τρεις πρώτες season του CSI: Las Vegas και την πρώτη του CSI: Miami, οπότε αναγκάστηκα να καταφύγω σε όχι και τόσο νόμιμα μέσα για βρω και να δω τις season που μου έλειπαν (ελπίζω η MPAA να μην διαβάζει αυτό το Post και με πάρει στο κυνήγι)
Η σειρά (ειδικά το CSI: Las Vegas) είναι για μένα κάτι σαν το MacGyver της εφηβικής μου ηλικίας. Δεν είναι ότι μοιάζει με το MacGyver, το κοινό τους σημείο κατ' εμέ είναι ότι προσφέρουν δράση και αγωνία χωρίς macho πρωταγωνιστές που δέρνουν τους πάντες και στο τέλος κερδίζουν το κορίτσι, αλλά και τα δύο έχουν ένα γρίφο που πρέπει να λύσουν οι πρωταγωνιστές χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό τεχνολογικών μέσων, αναλυτικής λογικής και αρχών φυσικής.
Φυσικά, ΔΕΝ είναι ρεαλιστικά (come on, they are just a tv series). Ο MacGyver είχε πάντα την καλή τύχη να βρίσκει μπροστά του ότι ακριβώς του χρειάζονταν (α, για δες, τι φοβερή τύχη που βρέθηκε εδώ αυτή η φιάλη με θειικό οξύ), και στο CSI ο ύποπτος πάντα έχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που θα τον κάνει να ξεχωρίζει από τους άλλους (θα οδηγούσε αυτοκίνητο με custom βαφή που την φτιάχνει μόνο ένας μονόχειρας μύωπας βαφέας που τυχαίνει να ζει στο Las Vegas και να έχει εγκληματικό παρελθόν). Άσε που οι αναλύσεις DNA γίνονται σε 20 λεπτά, ενώ στον πραγματικό κόσμο κρατάν 5 μέρες.
Το άλλο που εκτίμησα πολύ στο CSI είναι ότι καταρρίπτει ένα από τα τελευταία ταμπού του αμερικάνικου κινηματογράφου. Δύο λέξεις: νεκρά παιδάκια. Συνήθως στις αμερικάνικες ταινίες, ο ανήλικος γιος/κόρη του πρωταγωνιστή σώζετε. Το CSI έχει "αληθινά" εγκλήματα, με παιδεραστές που σκοτώνουν 4χρονα και psycho πατεράδες που σκοτώνουν όλη τους την οικογένεια και μετά αυτοκτονούν. Όχι ότι επικροτώ τέτοιου είδους βία, αλλά την προτιμάω από μια αντιμετώπιση του τύπου "όχι, αυτά δεν συμβαίνουν εδώ".
Αν αναρωτιόσασταν τι να κάνετε το ΣΚ, λοιπόν, τώρα ξέρετε. Νοικιάστε το πρώτο season και δείτε αν σας αρέσει ο William Petersen στο ρόλο του Gil Grissom.
Wednesday, August 31, 2005
Sunday, August 28, 2005
Sunday, August 21, 2005
MusicVine
Το MusicVine είναι μια απίστευτη σελίδα στο mp3.com, που για ένα δεδομένο συγκρότημα ή καλλιτέχνη, εμφανίζει τις σχέσεις του με άλλους καλλιτέχνες και συγκροτήματα... Επισκευθήτε το και διαβάστε και το help του για να καταλάβετε καλύτερα τι συμβαίνει...
(μου το ξαναθύμησε ο ξάδερφος μου ο ζαφείρης (ο άλλος ζαφείρης :-)))
Monday, August 15, 2005
Hole In The Wall
Στην ταινία "Butch Cassidy & the Sundance Kid", τη μία από τις δύο ταινίες που έπαιξαν ποτέ μαζί ο Paul Newman και ο Robert Redford (η άλλη ήταν το The Sting, και οι δύο σκηνοθετημένες από τον George Roy Hill), άκουσα για πρώτη φορά για την Hole in The Wall. Ήταν (και παραμένει) μια μικρή κοιλάδα στο Wyoming, όπου διάφοροι παράνομοι κρύβονταν από το νόμο.
Πριν από τρεις μέρες απέκτησα και εγώ τη δικιά μου Hole in the Wall, όταν γυρνώντας σπίτι ένα ωραίο απόγευμα, ανακάλυψα ότι είχα μια νέα τρύπα στον τοίχο του καθιστικού. Μετά το πρώτο shock, πήρα τα πεσμένα κομμάτια του τοίχου (είχαν πέσει πάνω στα βιβλία που ήταν από κάτω) και χτύπησα την πόρτα των γειτόνων (όχι με τα κομμάτια του τοίχου, αυτά τα κρατούσα στο χέρι).
Οι γείτονες μου δεν φημίζονται για την ευστροφία τους, οπότε τους πήρε κάνα δύο λεπτά να καταλάβουν γιατί τους έδειχνα τα κομμάτια του τοίχου μου... Τελικά έγινε φανερό ότι οι τεχνίτες που προσπάθησαν να τους εγκαταστήσουν το νέο aircondition, έκαναν την απρέπεια. Με τα πολλά, ο γείτονας μου ήρθε με μια σκάλα και μια σπάτουλα γεμάτη γύψο και έκλεισε την τρύπα... Υποσχέθηκε να ξαναπεράσει για το βάψιμο μόλις θα έβαφε και τη δικιά τους μεριά του τοίχου...
Πριν από τρεις μέρες απέκτησα και εγώ τη δικιά μου Hole in the Wall, όταν γυρνώντας σπίτι ένα ωραίο απόγευμα, ανακάλυψα ότι είχα μια νέα τρύπα στον τοίχο του καθιστικού. Μετά το πρώτο shock, πήρα τα πεσμένα κομμάτια του τοίχου (είχαν πέσει πάνω στα βιβλία που ήταν από κάτω) και χτύπησα την πόρτα των γειτόνων (όχι με τα κομμάτια του τοίχου, αυτά τα κρατούσα στο χέρι).
Οι γείτονες μου δεν φημίζονται για την ευστροφία τους, οπότε τους πήρε κάνα δύο λεπτά να καταλάβουν γιατί τους έδειχνα τα κομμάτια του τοίχου μου... Τελικά έγινε φανερό ότι οι τεχνίτες που προσπάθησαν να τους εγκαταστήσουν το νέο aircondition, έκαναν την απρέπεια. Με τα πολλά, ο γείτονας μου ήρθε με μια σκάλα και μια σπάτουλα γεμάτη γύψο και έκλεισε την τρύπα... Υποσχέθηκε να ξαναπεράσει για το βάψιμο μόλις θα έβαφε και τη δικιά τους μεριά του τοίχου...
Subscribe to:
Posts (Atom)