Όταν ήμουν μικρός, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, εκεί που τώρα έχει παραμείνει ένα πάρκο (απέναντι από το Βασιλικό Θέατρο, στην παραλία) υπήρχε παλιά ο Ζωολογικός Κήπος (έφυγε περίπου το 1987 και πήγε στον Κέδρινο λόφο). Στην είσοδο του Ζωολογικού Κήπου είχε κάτι σαν μικρό Λούνα Παρκ. Είχε ένα άθλιο καρουσέλ, και ένα μεταλλικό/ πλαστικό αλογάκι με κερματοδέκτη (περίπου σαν και αυτό), που καθόσουν επάνω, έριχνες το κέρμα και σε κουνούσε στο ρυθμό της μουσικής.
Που μας φέρνει στο θέμα μας.
Το τραγούδι που έπαιζε το αλογάκι/ μηχάνημα ήταν το "Ένα αμάξι με δυο άλογα" του Μπιθικώτση, θλιβερό και πένθιμο, εντελώς ταιριαστό για πεντάχρονα αγοράκια και κοριτσάκια που θέλουν να μεγαλώσουν ευτυχισμένα με ενθουσιασμό για τη ζωή.
Για εύκολη αναφορά, παραθέτω δύο από τους καλύτερους στίχους:
"Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα,
να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω",
"Το άλλο τ' άλογο να είναι μαύρο,
σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή"
και ίσως ο καλύτερος απ' όλους:
"Να χτυπώ το καμουτσίκι μου το άπονο,
σαν της μοίρας μου τ' αβάσταχτα χαστούκια"
Μπορείτε να απολαύσετε το τραγούδι στο YouTube, φυσικά...
4 comments:
Εγώ πάλι πρόλαβα το παλιό Λούνα Παρκ, εκεί που τώρα βρίσκεται το Μέγαρο Μουσικής (μετακόμισε το 2000) και με τρόμαζε η γριά που έβγαινε από το παράθυρο στο τραινάκι του τρόμου... Μετράει;
Μετράει, αλλά οι περιπέτειες μου στο Λούνα Παρκ στο Ποσειδώνιο είναι άλλη ιστορία...
εντελώς ταιριαστό και το να ακούς τη μουσική απο τον εξορκιστή στον σταθμό μετρό της ομόνοιας. (από τα πολλά wtf moments του 2004)
αχ τι υπέροχο τραγούδι και αναρωτιόμουν τόσα χρόνια που το είχα ακούσει και το κόλλησα... το τραγουδάω και στον μικρό όταν κάνουμε κούνια! Πάντως και τα παιδικά τραγούδια είναι πολύ surreal και θλιβερά π.χ στο μια ωραία πεταλούδα λέει "όταν έρθει ο χειμώνας πέφτει κάτω και ψοφά"...:)
annie
Post a Comment