Μετά από χρόνια μελέτης (κοντά τριάντα), ξαφνικά, ένα ήσυχο απόγευμα Τετάρτης, αντιλήφθηκα ότι ο τρόπος που μαθαίνω δεν έχει αλλάξει καθόλου από τότε που πήγαινα στο δημοτικό και προετοιμαζόμουν για τα μαθήματα της επόμενης ημέρας:
Ή πρέπει να επαναλάβω αυτό που διάβασα στον εαυτό μου, βηματίζοντας πάνω-κάτω στο δωμάτιο (ή μιλώντας μόνος μου περπατώντας στο δρόμο) ή να το επαναλάβω σε κάποιον άλλον, συνήθως προσπαθώντας να του το εξηγήσω.
Το βέβαιο είναι ότι η απλή ανάγνωση δεν μου αρκεί, ούτε και αρκούσε ποτέ.
4 comments:
χεχεεε όπως εγώ για να μαθω το μάθημά μου το διδασκα στις κούκλες μου =Ρ
τώρα είδες τι αποτελεσμα είχε.... έγινα δασκάλα =Ρ
κάποιος είχε πει "ξέρεις κάτι πραγματικά καλά όταν μπορείς να το εξηγήσεις στη γιαγιά σου"
Δίνεις κι εσύ παραστάσεις εξηγώντας το υλικό που διάβασες σε φανταστικούς ακροατές, ε;
α, ακριβώς έτσι...
Επιτέλους, δεν είμαι μόνος... Τον πρώτο τρόπο που αναφέρεις τον ακολούθησα στις πανελλήνιες (αλλά και από πολύ μικρός). Έλιωσα αρκετά ζευγάρια κάλτσες και πρέπει να έκανα δεκάδες χιλιόμετρα (αλλά άξιζε). Τώρα το έχω περιορίσει δραματικά.
Post a Comment