Sunday, March 16, 2008

A night out in the town (ένα Rock 'N Roll παραμύθι), μέρος τρίτο

... Αλλά η βραδιά μου κρατάει ακόμη, και αφού αφήνω πέντε φίλους στο Dizzy να πιουν μπύρες κάτω από τον εκκωφαντικό ήχο του ηχοσυστήματος του μαγαζιού, πηγαίνω προς το Cult, λίγο πιο κάτω, γιατί ξέρω ότι εκεί θα βρω άλλη μια πριμαντόνα της πρώην rock σκηνής της πόλης, που τα χρόνια τα παλιά απολάμβανα τη μουσική του, και που τώρα έχει μετακομίσει στα εξωτικά Ιωάννινα και έχει γίνει καφετζής.

Και χαιρόμαστε που βλέπουμε ο ένας τον άλλον, και προσπαθούμε να κάνουμε κουβέντα, αλλά η μπάντα του μαγαζιού παίζει πολύ δυνατά (όπως αρμόζει σε μια rock μπάντα), και τα μόνα λόγια που μπορούμε να ανταλλάξουμε είναι μικροκουβεντούλα του τύπου "Τι λέει;", "Καλά", και άλλα παρόμοια δίχως νόημα.

Γιατί όπως κάθε σωστός rock star, η παρουσία του στο Cult είναι για να δει πόσοι τον θυμούνται ακόμη, και ίσως και να πείσει και μερικούς παλιούς φίλους και γνωστούς να παρευρεθούν στο αφιέρωμα στους Whitesnake που ετοιμάζει για το Σάββατο.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, αντιλαμβάνομαι ότι έχει έρθει μαζί με γυναικεία παρέα, στην οποία είμαι σίγουρος ότι έχει δώσει ρητές οδηγίες να μην φαίνεται ότι είναι μαζί του, γιατί την έχει κρύψει στο πλάι της κολώνας μπροστά στην οποία στέκεται, και το μόνο που προδίδει τη μεταξύ τους σχέση είναι κάτι ψιθυριστά που ανταλλάσσουν σποραδικά.

Και αρχίζουν να παρελαύνουν από μπροστά μου κάθε είδους ένστολοι, άνδρες, γυναίκες, όλοι τους κατάλληλα ντυμένοι για να δείξουν ότι ανήκουν, και έχω δει πάλι μαύρα νύχια και κραγιόν, δερμάτινα παντελόνια που σου σφίγκουν τ' αρχίδια και δεν μπορείς να περπατήσεις, περικάρπια, μαλλί κομμωτηρίου ξυμένο σε άνδρες, και νομίζω ότι έχω έρθει στο θέατρο και ότι όλοι παίζουν ένα ρόλο.

Αλλά δεν τον παίζουν πολύ καλά γιατί δεν με πείθουν και πάρα πολύ, οπότε κουράζομαι εντός δεκαλέπτου, χαιρετάω και παίρνω τον δρόμο της επιστροφής....

8 comments:

rockordie said...

Το cult βρίσκεται σε περίοδο μεταμόρφωσης και χρειάζεται χρόνο για να βρει την σωστή φόρμουλα.

Όποιος βρεθεί στα λαδάδικα καλό θα είναι να περάσει μια βόλτα από το μαγαζί για να απολαύσει το νέο απόκτημα (τραγουδίστρια Μαρία) μετά τις 2:30 αυτό όμως γιατί πιό νωρίς βγαίνουν τα λιμά...όπως σε όλα τα high class μαγαζιά.

Unknown said...

Poser: αυτός που προσποιείται. Μεταφορικά το άτομο που έχει χεβυμεταλική εμφάνιση, και επιδερμική επαφή με τη μουσική. Ο βασικός λόγος που πλέον πηγαίνω σε ελάχιστες συναυλίες είναι η poser νοοτροπία του κοινού: κυρίως νεαρά άτομα, με ελάχιστη γνώση της μουσικής και γηπεδικά χούγια όπως το άναμα πυρσών, και χαχόλικη συμπεριφορά ( π.χ.σπρώξιμο στις εισόδους/εξόδους). Αγαπώ την μουσική μου πάρα πολύ, αλλά έχω βερεθεί τα κλισέ...

guitarlikas said...

Το ότι είσαι κρυφοποζέρι Ζαφ είναι γνωστό. Άλλωστε το αποδεικνύει το γεγονός ότι πριν από λίγα μόλις λεπτά μου τραγουδούσες Cinderella! :-)

Unknown said...

Αυτά είναι συκοφαντίες και ψέματα που διαδίδει ο γείτονας μου, και εγώ δεν θα τραγουδούσα ποτέ με ψεύτικη φωνή το Somebody Save me...

guitarlikas said...

When i was a young booooy...

uncle said...

The Most Notorious Rock Fairytale Ever!!!!

vpapanik said...

Εμένα μου άφησε μια πικρή γεύση στο τέλος : είναι όλα μάταια, από μουσικής απόψεως, σε αυτή τη πόλη :(

@ροδ : "για να απολαύσει το νέο απόκτημα (τραγουδίστρια Μαρία)" : Αυτή είναι από ανατολικά τουλάχιστον ;

uncle said...

καλά αυτό για τον ήχο ξαναπές το. πολλά φράγκα για να βάλεις ηχολήπτη της προκοπής.

@ Papanik: αν η "μαρία" ήταν από ανατολικά θα τη χαιρόμουν εγώ, όχι αυτός