Είναι δυνατόν; Προσπαθείς σκληρά, όχι, παλεύεις, μια ζωή για να φτιάξεις ένα όνομα, μια εικόνα, ενός σκληρού, ρεαλιστή, άκαρδου, αδιάφορου, σκληρόπετσου ανθρώπου, και μετά, εκεί που κάθεσαι ήσυχος, σφηνώνεται στο μυαλό σου ένα εντελώς ακατάλληλο τραγούδι και μετά περνάς εβδομάδες ακούγοντας το στο repeat… και ο κόσμος νομίζει ότι είσαι ένας ρομαντικός. Είναι δυνατόν;
Τουλάχιστον την τελευταία φορά που μου έτυχε να κολλήσω με ένα τραγούδι, ήταν το Me And Julio Down By The Schoolyard του Paul Simon, το οποίο άκουγα διαρκώς για κάνα δεκαήμερο… Τώρα; Τώρα μου κόλλησε το Ticket To The Tropics του Gerard Joling. Είναι δυνατόν; 1985; Μέχρι και σόλο σαξόφωνο έχει. Είναι δυνατόν να ακούω τραγούδια για χαμένες αγάπες;
(νομίζω στην πρώτη πρόταση πρέπει να προσθέσω και ψυχαναγκαστικού…)
8 comments:
Good try. You'll never be a good actor. Decent, yes. Good, never. じゃまたね。
Min sou kolisei tora pou erxontai kai ta xristougenna kana Last Christamas apo WHAM!!! ekei tha arxisoume na anisixoume...
egw epimenw oti, oso kai na 8eleis na to krupseis, panta 8a uparxoun gegonota san kai auto pou 8a se kanoun telika na amfibaleis gia tin apotelesmatikotita twn prospa8eiwn sou... :P
Min to bazeis omws katw... den einai kai toso tragiko na eisai romantikos... isa isa pou aresei stis gunaikes ;)
Μα δεν είμαι ρομαντικός! είμαι κυνικός, ψυχρός, ρεαλιστής... (τους τα λες και δεν τα πιστεύουν)
I now understand you. You have to become less dependent on humans. For humans are imperfect. And imperfection is inappropriate. You shouldn't be listening to music. Music invokes feelings, for feelings blur judgment.
too many words for nothing athanasakis...he is gay...
min masas egw akouw to "let the goodtimes roll" twn Europe me anoihto parathiro odigontas kai oloi me koitoun paraxena......
Fotis Grammatikopoulos
Post a Comment